Droga medytacji

Jednym z aspektów medytacji, jest wzrastanie w wolności a więc uczenie się takiego podejścia najpierw do życia duchowego a następnie do życia w ogóle, by nie szukać możliwości pozyskania czegokolwiek. Medytacja to droga uczenia się przekraczania samego siebie. Chrześcijanie często podchodzą do życia duchowego oczekując jakichś jego konkretnych (nierzadko wymyślonych czy założonych przez siebie) owoców a w dłuższej konsekwencji nagrody za jego wierne praktykowanie. Tymczasem Chrystus w Ewangelii ukazuje zupełnie inna perspektywę: Podniosą na was ręce i będą was prześladować [Łk 21,12]. Owszem, przywołuje ostateczny cel – zbawienie, jako pewną nagrodę, ale ona jest tylko Jego darem, owocem Jego bezinteresownej miłości i ofiary. Pożądanie, szukanie nagród oraz zysku jest wrogiem duchowości. Mądra postawa, która otwiera duchowe skarby to duch ubóstwa, a nie posiadania. Modlitwa, która jest uboga w swoim wyrazie, bo ogranicza się do powtarzania jednego słowa (wersetu) uczy nas

Właśnie odłożyłem książkę Michaela O’Briena, którą dostałem w prezencie i którą czytam o znamiennym tytule „Ojciec Eliasz i czas apokalipsy”.   Bardzo polecam, tym bardziej, że to książka na czasie nie tylko ze względu na koniec roku liturgicznego i często towarzyszącą nam w tym okresie Apokalipsę św. Jana (skądinąd niezwykłą księgę biblijną), ale także ze względu na jej treść. Otóż traktuje ona o przygodach pewnego Żyda – tytułowego bohatera, człowieka o niezwykłej historii (przeżył m. in. Holokaust, był jednym z ważniejszych polityków izraelskich), który po latach błyskotliwej kariery przeżywa głębokie nawrócenie, w konsekwencji którego puka do bram karmelitańskiego klasztoru na górze Karmel, gdzie pragnie spędzić resztę swojego życia. Niestety klasztorne mury nie są w stanie uchronić go przed wyzwaniem jakie raz jeszcze postawi mi życie. Papież prosi go o udział w szczególnej misji, której owoce mogą okazać się ważne zarówno dla Kościoła jak i świata. Jego misja ratowania świata i