Trwać dzięki wierze

Po tygodniowym milczeniu spowodowanym rekolekcjami wracam do gadania...

Rekolekcje były bardzo dobre. To opinia, którą podzielali też ich uczestnicy. Piszę to z perspektywy współprowadzącego, który też miał możliwość osobistego czerpania z ich owoców poprzez uczestnictwo w proponowanych ćwiczeniach. To, co w sposób szczególny warte jest podkreślenia, to niespotykana kompleksowość tych rekolekcji, których pomysł zrodził się w sercu siostry Stefanii. Mam za sobą wiele rekolekcji, zarówno tych w których uczestniczyłem jak i tych, które prowadziłem i z czystym sumieniem umieściłbym te w pierwszej piątce. Ufam, że ich pełne owoce dopiero się objawią...

Część z ich treści zostanie umieszczona na naszej stronie w zakładce "Konferencje", więc można będzie też zasmakować czegoś z ich treści, bez atmosfery oczywiście, która także była niezwykła.

Choć były to rekolekcje o Modlitwie Jezusowej, to tak naprawdę były one o wierze. Wiara daje potężną moc w życiowych zmaganiach. Jedni twierdzą, że gdy wierzymy, pragnienia przeobrażają się stopniowo w rzeczywistość, która daje nam radość i poczucie spełnienia.                     Moim zdaniem prawdziwa wiara i to, co z niej wynika przeobraża samą rzeczywistość pod warunkiem, że wiary nie pomylimy z jakąś tajemną wiedzą. Owszem, daje ona niejednokrotnie zdolność głębszego rozumienia rzeczywistości nie tylko doczesnej, ale przede wszystkim Boskiej. Pamiętać jednak należy, że specyfiką tego rodzaju rozumienia jest nie to, że coś potrafimy racjonalnie wytłumaczyć przy pomocy argumentów, ale dzięki światłu, które jest Bożym darem i bardziej oscyluje wokół mądrości niż dosłownie rozumianej wiedzy.          

Wiara ma miejsce wtedy, gdy przyjmuje jakąś prawdę na mocy czyjegoś autorytetu. W tej sytuacji pierwsze miejsce zajmuje nie mój rozum, ale druga osoba, którą obdarzamy zaufaniem. To pokazuje nierozerwalny związek wiary z zaufaniem. Wiara, to zatem postawa ufności. Skoro zaufana osoba coś mówi, to przyjmujemy to, bez konieczności własnego rozumienia.  Tak mają dzieci w stosunku do rodziców. Ważne, że  oni rozumieją i że nas kochają a to pozwala zaufać w ciemno.                   Dzięki takiej postawie Apostołowie wytrwali przy Jezusie pomimo iż inni twierdzili, słysząc Jego nauczanie, że "trudna jest ta mowa".

My także trwamy przy Bogu dzięki wierze i zaufaniu do Jego miłości a nie dzięki rozumieniu...

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe "ja" - dar od Boga

Obraz
  Z Ewangelii według św. Jana Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 11-18). * * * Dzisiaj powraca do nas obraz, który przywołany był już w liturgii zaraz po Wielkanocy a w zasadzie dwa obrazy: Dobrego Pasterza i najem
Czytaj więcej

Zdrada

Obraz
  Z Ewangelii według Świętego Mateusza Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda». Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez któ
Czytaj więcej

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności.
Czytaj więcej