Wypełnić wszystko miłością

 Jezus powiedział do swoich uczniów: "Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem, powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim". (Mt 5, 17-19)

Co można wypełnić? Coś, co jest puste, niepełne. Jeżeli szklanka jest do połowy pełna, to można ją czymś wypełnić. Jezus wypełnił Prawo miłością, którą żył, której nauczał i w imię której pozwolił, by Go przybito do krzyża.

On sam pozwolił, aby wypełniała Go miłość Ojca, jaką jest Duch Święty. Jego pokarmem było wy-pełnienie woli Ojca.

Nam także Bóg daje prawo. Chociażby Prawo Dziesięciu Przykazań, Prawo Ewangelii, Prawo Ośmiu Błogosławieństw.

Co się stanie, jeśli nie będziemy starali się ich wypełniać widząc w nich miłość i troskę Boga o nasze dobro?

Zamiast dostrzegać w nich drogowskazy dobrego życia zaczniemy dostrzegać w nich coś, co nas ogranicza a może nawet zniewala. A stąd już prosta droga do tego, żeby zacząć je znosić, zmieniać, tłumaczyć sobie, że to nie na nasze czasy?

Jeśli nie dostrzeżemy w przykazaniach przejawu Bożej miłości, to wcześniej czy później staną się one jednym wielkim ciężarem, który trzeba z siebie zrzucić w imię źle pojętej wolności.

Misja Jezusa polegała na tym by wszystko wypełnić miłością Boga. Nasza misja, to nic innego, jak kontynuowanie dzieła naszego Nauczyciela i Mistrza. Warto zapytać: ile miłości jest w tym wszystkim, co robimy na co dzień? Czym wypełniam przestrzeń swego serca?

Praktyka medytacji, to nic innego jak zgoda na to, aby Bóg wypełniał nas swoim słowem, które jest drogowskazem na trasie naszej wewnętrznej wędrówki i swoją łaską. Bo możemy dawać innym czerpiąc z tego to, co sami otrzymaliśmy.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe "ja" - dar od Boga

Obraz
  Z Ewangelii według św. Jana Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 11-18). * * * Dzisiaj powraca do nas obraz, który przywołany był już w liturgii zaraz po Wielkanocy a w zasadzie dwa obrazy: Dobrego Pasterza i n...
Czytaj więcej

Droga serca...

Obraz
  Potem przywołał znowu tłum do siebie i rzekł do niego: Słuchajcie Mnie, wszyscy, i zrozumiejcie! Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha! Gdy się oddalił od tłumu i wszedł do domu, uczniowie pytali Go o to przysłowie. Odpowiedział im: I wy tak niepojętni jesteście? Nie rozumiecie, że nic z tego, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może uczynić go nieczystym; bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka i na zewnątrz się wydala. Tak uznał wszystkie potrawy za czyste. I mówił dalej: Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota. Całe to zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym (Mk 7,14-23). „Nie idź za głosem swego serca – kieruj swoim sercem!”. Te słowa ...
Czytaj więcej

Między "Hosanna!" a "Ukrzyżuj Go!"

Jezus ruszył na przedzie zdążając do Jerozolimy. Gdy przyszedł w pobliże Betfage i Betanii, do góry zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: „Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie oślę uwiązane, którego nikt jeszcze nie dosiadł. Odwiążcie je i przyprowadźcie tutaj. A gdyby was kto pytał, dlaczego odwiązujecie, tak powiecie: «Pan go potrzebuje»”. Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: „Czemu odwiązujecie oślę?” Odpowiedzieli: „Pan go potrzebuje”. I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zbocza Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów poczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I wołali głośno: „Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach”. Lecz niektórzy faryzeusze spośród ...
Czytaj więcej