Droga medytacji

  W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić». (Mt 11, 25-27) Bardzo lubię ten fragment Ewangelii, bo sam w sobie jest już pięknym komentarzem do medytacji monologicznej – modlitwy prostoty i tych, którzy tę prostotę umiłowali. Jezus pragnie, abyśmy uczestniczyli w Jego modlitwie do Ojca. Także dlatego nazywamy tę modlitwę Jezusową. Przez słowo, które towarzyszy tej modlitwie i które czynimy dla nas oparciem, Jezus prowadzi nas do serca – jako centrum naszego jestestwa i miejsca naszego bardzo osobistego spotkania z Nim, obecnym w sercu człowieka. Jezus przypomina nam, że Ojciec ma upodobanie w ludziach prostych, z ufnością otwartych na wszystko, co objawia przez Jezusa. Jezus przez sł