Droga medytacji

A teraz polecam was Bogu i słowu Jego łaski władnemu zbudować i dać dziedzictwo ze wszystkimi świętymi. [Dz 20,32] Modlitwa kontemplacyjna jest nie tyle doświadczeniem Boga, jakiego sobie  wyobrażamy, lecz przede wszystkim pewną możliwością jaką dajemy Bogu, aby mógł On objawić się takim, jakim jest rzeczywiście. By do tego dojść, musisz po prostu zakwestionować nasz zafałszowany sposób myślenia o Bogu. Nasze myślenie potrafi być bowiem skuteczna ucieczką i obroną przed niechcianym oddziaływaniem nieświadomości i jej wpływem na naszą świadomość, a także nierzadko przed naszymi negatywnymi uczuciami. Lecz oparcie się jedynie na świetle rozumu, bez odniesienia do perspektywy wiary a zwłaszcza Bożego Słowa może nas także poprowadzić na manowce fałszywej wiary, której uległo wielu ludzi, a która ma niewiele wspólnego z prawdą jaką chce nam objawić Chrystus. Dlatego tak bardzo potrzeba nam przymuszać nasz rozum, aby przeglądał się w lustrze Bożego Słowa a nawet przymuszać go do pewnego r

Muszę przyznać, że z roku na rok, jak wracam do tego dzisiejszego fragmentu Ewangelii, opowiadającego o ostatnim spotkaniu Chrystusa z Apostołami przed wniebowstąpieniem, to Apostołowie wydają mi się bliżsi. To jest taki fragment po którym nie sposób nie polubić Apostołów za ich umiejętność stawania w prawdzie, za ich tak bardzo prawdziwie ludzkie oblicze, jakie nam ukazują w Ewangelii, bez wybielania siebie, bez robienia z siebie tytanów wiary… Oni widzieli już wszystko, co się tylko dało. Widzieli wszystko, co pewnie każdy chrześcijanin chciałby zobaczyć. Widzieli wodę przemienioną w wino; widzieli pięć chlebów, które wystarczyły do nakarmienia pięciu tysięcy osób; widzieli ślepych, którzy otwierali oczy, widzieli trędowatych, którzy przestawali być trędowaci, widzieli umarłych, których Pan Jezus wskrzeszał. Mało tego, widzieli samego Chrystusa, który umarł  a potem zmartwychwstał. Dotykali po zmartwychwstaniu Jego ciała. I kiedy po tym wszystkim przychodzi do ostatniego spotkania