Droga medytacji

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.  (Mt 11,25-27) W dniu dzisiejszym towarzyszy nam kolejny patron, który obok św. Benedykta był wzorem łączenia życia aktywnego z kontemplacją, którego owocem jest tak bardzo pożądana w naszym życiu równowaga - mowa oczywiście o św. Bonawenturze. Zwłaszcza współczesnemu człowiekowi potrzeba tej wewnętrznej równowagi, przekładającej się na zewnętrzną jakość życia. Chrystus w dzisiejszej Ewangelii mówi o "tych rzeczach", które Bóg zakrył przed tymi, którzy są mądrzy z punktu widzenia świata a objawia je ludziom prostego i pokornego serca. Ci pokorni sercem, to ludzie, którzy wiedzą, że prawdziwa mądrość podobnie jak prawda są b

Przykazał im, aby nic ze sobą nie brali. Każdy z nas, podobnie jak apostołowie, otrzymał jakaś określoną misję do spełnienia. Najczęściej określa się ją mianem powołania. W tę misję powinniśmy być zaangażowani całym naszym sercem, całą naszą uwagą, całym nakładem naszych sił. Tylko pod tym warunkiem możemy wypełnić tę misję skutecznie z Bożego punktu widzenia. Bez względu na to czy będzie to powołanie do bycia księdzem, żoną, mężem, matką, dziadkiem, lekarzem, nauczycielem czy managerem wielkiej firmy. Chrystus zachęcając nas do dobrego przezywania naszego życia przykłada do niego zawsze równą miarę - jest to miara zaangażowania naszego serca w to, co robimy. Czego sam zresztą dał przykład. Oczywiście po ludzku rzecz biorąc jakieś efekty otrzymamy także wówczas, gdy to zaangażowanie będzie połowiczne, ale nigdy nie będą to efekty zadowalające z punktu widzenia chrześcijańskiego. Dzisiaj Pan Jezus wskazuje na jeszcze jedną ważną cechę konieczną do wypełnienia swojej misji, albo jak