Droga medytacji

Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: „Wszyscy Cię szukaj ą” .   (Mk 1,36-37) Modlitwa to nade wszystko jedna z dróg szukania Boga. „Szczególne miejsce wśród modlitw – jak nauczał św. Bazyli Wielki – zajmuje medytacja nad Słowem Bożym, bo jest poszukiwaniem, w którym człowiek polega w pełni na Słowie, które dlań jest światłem i przewodnikiem w tym duchowym poszukiwaniu”. Medytacja, jaką praktykujemy wpisuje się w wielowiekową tradycję chrześcijańskiej modlitwy. Oprócz medytacji polegającej na myślenie refleksji nad Słowem Bożym już Ojcowie Pustyni i ich następcy mówili także o medytacyjnej modlitwie monologicznej, co niektórzy tłumaczą dziś jako „modlitwa jednosłowna”. Właściwsze jednak jest tłumaczenie „modlitwa jedną myślą”. Przemawiają za tym zarówno względy filologiczne, jak i historyczne rozumienie istoty tego rodzaju modlitwy. We Wstępie

  Dzisiejsza Ewangelia zabiera nas nad Jordan. W pewnym sensie to symbol wszystkich rzek świata. Czym by bowiem był Egipt bez Nilu, Paryż bez Sekwany, czy Kraków bez Wisły? Karol Wojtyła w swojej poetyckiej twórczości sięga do porównania życia człowieka z biegiem rzeki. Czasem przypomina ono delikatny strumyk, innym razem wartki nurt a ostatecznie staje się częścią wielkiego morza ludzkich istnień. Jednak niespodziewanie Bóg zanurza się w historię człowieka. Już jako papież Jan Paweł II w Tryptyku rzymskim napisze, że to dzięki spotkaniu ludzkiej rzeki z Przedwiecznym słowem ludzkie przemijanie nabiera zupełnie nowego i wiecznego sensu. Gdy Jezus przychodzi do Jana ten wypowiada znamienne słowa: „To ja potrzebuję chrztu od Ciebie a Ty przychodzisz do mnie?” Jan doskonale rozumie, kto tu jest świętym, kto kogo naprawdę potrzebuje! To człowiek potrzebuje Bożej łaski, Bożego przebaczenia, Bożej prawdy i miłości, choć czasem patrząc na wielu ludzi i słuchając ich wydawać się moż