Droga medytacji

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: „Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu”.(Łk 2,22-24) Trzy symboliczne obrazy ukazują nam głębię dzisiejszego święta. Warto się na nich zatrzymać, po to, aby przemawiając do nas stały się zachętą dla nas do odpowiedzi na Boże wezwanie, które Pan kieruje dziś do nas przez wymowę dzisiejszego święta. „Otwórzcie bramy!” Tekst psalmu wprowadza nas w sam środek treści dzisiejszego święta. Oto Bóg przychodzi do swojej świątyni. Trzeba otworzyć bramy. Przychodzi Pan i pragnie wejść do wnętrza. Do Twojego serca. Popatrz co jest w Twoim sercu? Jak w ostatnim czasie otwierałeś je na Boga? A może jest coś, co zamyka Cię na Bożą obecność. Poproś Boga, by dał Ci łaskę porzucenia wszystkiego, co Cię zamyka i otwarcia na Jego przyjście, na Jego łaskę, na Jego miłość. Prośmy, abyśmy w otwartości serca na

Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze.  A wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: „Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry?” I powątpiewali o Nim. (…) I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich .  (Mk 6,1-6) Bóg pragnie także w naszym życiu dokonywać cudów, pragnie nas uzdrawiać, pragnie przemieniać nasze serca, nasz sposób myślenia. Paradoks polega jednak na tym, że działanie Boga, który jest wszechmocny i dla którego – jak powie Jezus w Ewangelii – nie ma nic niemożliwego, ograniczone jest naszą wiarą lub jej brakiem i naszą wolnością. Dlatego zawsze gdy stajemy do modlitwy trzeba, abyśmy pytali siebie, czy wierzę, że Bóg może we mnie dokonać nawet tego, co wydaje się ni

W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.  Lecz Jezus rozkazał mu surowo: „Milcz i wyjdź z niego”. Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są mu posłuszne”. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.   (Mk 1,21-28) Uwolnienie opętanego ma istotne znaczenie dla ewangelicznego orędzia. Dlatego nie jest bez znaczenia, że wydarzenie to ma miejsce u progu publicznej działalności Chrystusa. Jednoznacznie wskazuje, że „Jezus jest Panem”, Panem nieba i ziemi, tym, który ma moc nie tylko nad