Droga medytacji

Przechadzając się po dobrych stronach Internetu można znaleźć wiele ciekawych treści. Ktoś mógłby powiedzieć: "przez przypadek!" Ale kiedy wezwiemy najpierw Ducha Świętego, to On nas poprowadzi tam, gdzie sami byśmy zapewne nie zawitali i pozwoli nam odnaleźć takie treści, jakich sami w całym tym gąszczu słów byśmy nie odnaleźli. I tak oto Duch Święty pozwolił mi znaleźć tekst, którego autorem jest znany polski benedyktyn, ojciec Leon Knabit - mnich z Tyńca, który tym razem pisze o doświadczeniu medytacji. Dla tych, którym nie dane było znaleźć tego tekstu pozwolę sobie go tutaj przywołać, bo dobrze wpisuje się on w tematykę naszego bloga. Ufam, że Ojciec Leon się nie obrazi, gdy uczyni to ktoś, kto jako benedyktyński oblat żyje w stałej modlitewnej łączności z tym wyjątkowym miejscem modlitwy monastycznej w Polsce. Ojca Leona słów kilka: Medytacja - ludzka potrzeba Wśród wielu osób, które uznają wartości religijne, dokonuje się dzisiaj duży zwrot ku medytacji. Wszę

Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła jest cisza. Milczenie, które cię chroni, gdy rozwijają się twoje myśli.. Milczenie samych myśli, jak wypoczynek pszczół, gdy miód już jest gotowy i teraz powinien stać się ukrytym skarbem wciąż dojrzewającym. Milczenie myśli, które przygotowują swoje skrzydła, bo niedobrze jest, żebyś był niespokojny w swoim duchu czy w sercu. Milczenie serca. Milczenie zmysłów. Milczenie wewnętrznych słów, bo dobrze jest, żebyś odnajdywał Boga, który jest milczeniem wieczności. Milczenie - porcie okrętów. Milczenie w Bogu, który jest wiecznym portem. A.DE SAINT-EXUPERY Siadamy, zamykamy oczy, zaczynamy spokojnie i głęboko oddychać a potem powoli, w rytm oddechu powtarzać w myśli słowo - modlitwę MARANA THA i pozwalamy słowu działać a wszystko, co do nas należy, to otworzyć się na jego działanie. Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia

Kontynuując nasze sobotnie rozważania pragnę się zatrzymać na tym, co nazywamy aktem wiary w modlitwie wewnętrznej a do czego wszystkie nasze wysiłki ostatecznie prowadzą. Poniżej zamieszczam tekst sobotniej homilii, wygłoszonej podczas Eucharystii sprawowanej na naszym spotkaniu medytacyjnym. za twojeniebo.pl Modlitwa wewnętrzna prowadzi do AKTU WIARY. To właśnie w nim człowiek jednoczy się z Bogiem. Właśnie w akcie wiary Oblubieniec – Chrystus oddaje się całkowicie i ze wzajemnością Oblubienicy – temu kto wierzy. Tu spełniają się słowa Pieśni nad Pieśniami: Mój miły jest mój a ja Jego . [PnP 2,16] Tylko w doświadczeniu wiary zjednoczenie z Bogiem tu na ziemi może być całkowite i przemieniające duszę człowieka na obraz Boga… Bez niej wszelka przemiana wewnętrzna będzie jedynie iluzją, wytworem naszej wyobraźni pozostającym w sferze marzeń. Czym jest akt wiary w modlitwie wewnętrznej?      Jest wewnętrzną postawą całego człowieka, w której ten z