Droga medytacji

Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem».  (Łk 14, 33) Słuchając niektórych wypowiedzi Chrystusa, wydawać się nam może, że nie pasują za bardzo do charakteru Ewangelii. Takie można odnieść wrażenie, gdy słuchamy słów Jezusa z perykopy przewidzianej na dzień dzisiejszy: „Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem…” Ale Chrystus często używał pewnej przesady, chcąc podkreślić wagę ewangelicznych wymagań. Puentą Jego słów z dzisiejszej Ewangelii jest stwierdzenie: „Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem”. Pobrzmiewa w nim nieco echo jednego z Ewangelicznych Błogosławieństw: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.” (Mt 5,2) Chrystus zaprasza nas do wolności. Jest to trudne wezwanie, gdy uświadomimy sobie, że jedną z największych pokus czł

Dzień Zaduszny. Dzień, w którym odwiedzamy groby naszych bliskich zmarłych, podejmujemy za nich modlitwę, której po tamtej stronie życia mogą potrzebować jest też dniem, który ze względu na jego wymowę skłania nas często do refleksji nad naszym własnym życiem, nad jego sensem w perspektywie jego przemijalności, ale i tego, co czeka nas po śmierci a raczej tego, czego my oczekujemy z nadzieją. Jak żyć? To pytanie, które każdy dojrzały człowiek powinien sobie zadawać. Oczywiście najprostszą odpowiedzią jest ta udzielona przez jednego z wielkich współczesnych uczonych: "Tak, aby życie miało sens, abyśmy nie musieli się go wstydzić." Życie mamy jedno i warto by je tak rozegrać, aby nie przegrać w tej grze. Oczywiście dla nas, chrześcijan ostatecznym zwycięzcą jest Chrystus: "Ufajcie, jam zwyciężył świat." Dobrze byłoby jednak, gdybyśmy Mu w tej walce nie przeszkadzali, bo wróg jest inteligentny a stawka wysoka... Zatem pytanie jak żyć, aby nie przegrać życia wprowa

Ewangelia mówi o spotkaniu Chrystusa z tłumami na górze. W języku biblijnym często góry są miejscem spotkania człowieka z Bogiem. Wystarczy przywołać górę Moria, Synaj, górę Tabor, czy górę Oliwną. Ktokolwiek chodził po górach dobrze wie, że góry nie tylko zachwycają, ale uczą też pokory, zaś wspinaczka łączy się nierzadko z dużym wysiłkiem, ze zmęczeniem. Wielu z tych, którzy zdobyli niejeden górski szczyt mogłoby opowiedzieć o tym, że wspinaczka na szczyt pozwoliła im na odkrywanie własnych możliwości, czasem słabości i ograniczeń, ale też nauczyła je pokonywać. To właśnie dlatego góra bywa czasem przywoływana jako synonim duchowej wędrówki ku szczytom świętości, jak chociażby opisana przez św. Jana od Krzyża  Droga na górę Karmel . Bywa to droga często stroma, monotonna i trudna. Ale warto nią podążać. Dzisiaj Chrystus zabiera nas na Górę Błogosławieństw, gdzie wygłosił jedno ze swoich najważniejszych kazań.  Błogosławieni  znaczy dosłownie: „Szczęśliwi”. Bóg wiedząc, że człowi