Droga medytacji

Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele - to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć.  Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze,  pozostawać zaś w ciele - to bardziej dla was konieczne.  A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przez mnie, przez moją ponowną obecność u was . [ Flp 1, 22-26] Chrześcijaństwo, to życie z Chrystusem w centrum. Wiele osób dzisiaj przyznaje się do chrześcijaństwa, pytanie jednak zasadnicze, które powinienem sobie zadawać, jako chrześcijanin brzmi: „Czy Chrystus jest rzeczywiście moim Centrum”. Nie rzadko bowiem bywa tak, że świadomie lub mniej świadomie spychamy Go na margines naszego życia, na rzecz naszego ego, które chętnie detronizuje Chrystusa w naszym sercu, bo jego natura, skażona grzechem jest taka, że lubi zajmować pierwsze miejsce. N

Miłosierdzie pozostaje wielką tajemnicą Boga i wielkim skandalem w oczach ludzi. Zawiera w sobie to, z czym mamy największe trudności: współczucie, przebaczenie, nawrócenie. Nie stawia warunków, nie zna żadnych granic. Jest darmowe. Ale jednocześnie jest jak światło, które padając na nasze życie sprawia, iż dostrzegamy również to, co jest w nim ciemnością. Ewangelia nie jest martwą literą. Nie tylko przypomina wydarzenia sprzed dwóch tysięcy lat, ale – zwłaszcza, kiedy jest odczytywana w Liturgii – uobecnia je każdego dnia pośród nas. Historia zbawienia nie jest bowiem zakończona, lecz trwa i wypełnia się w życiu każdego z nas oraz w życiu Kościoła. Bohaterowie biblijni nie są aż tak „przeszli”, jakby to mogła sugerować dzieląca nas od nich przepaść czasu. Pielgrzymując do Ziemi Świętej, możemy dotknąć miejsc, w których żyli. Wędrując przez lekturę Pisma świętego – poznajemy ich samych. I z nimi – Boga. Losy bohaterów Biblii są bowiem opowieściami o spotkaniu Boga z człowiekiem. Na