Droga medytacji

Jezus mówi: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię . Jednym z podstawowych sposobów przychodzenia do Jezusa jest modlitwa. Jeśli ma być ona odpowiedzią na zaproszenie Chrystusa skierowane do nas, oznacza to, że modlitwa powinna krzepić: tak fizycznie jak i psychicznie. Wiemy, że w naszym wnętrzu mieszka Pan. Święty Paweł podkreśla tę prawdę przypominając nam, że nasze ciało jest świątynia Boga [por. 1 Koryntian 6:19]. Każda medytacja jest doświadczeniem modlitwy, której źródłem i owocem jest miłość. Jednym z owoców tej miłości jest fakt, że przez 25 minut trwania medytacji poświęcamy Bogu całą nasza uwagę, oddajemy Mu całych siebie, wszystko, czym jesteśmy. Jeden z nauczycieli medytacji proponował swoim uczniom, aby wezwanie, jakim posługują się w trakcie medytacji brzmiało: „Jestem cały Twój, Panie Jezu”. Ta prawda miała uświadamiać im nie tylko to, czym jest przestrzeń modlitwy, ale także to, czym jest życie chrześcijanina, które z

Czytając dzisiejszy tekst Ewangelii można mieć wrażenie, że składa się on z różnych części, dość luźno ze sobą połączonych. Najpierw Jezus wychwala Ojca, że prawdę Ewangelii zakrył przed mądrymi, a objawił prostaczkom. I tu może rodzić się pierwsza wątpliwość. Chrystus używając określenia „prostaczków” nikogo nie chciał obrazić. W rozumieniu Biblii ma On na myśli tych, których serca w swej prostocie są jak serca dzieci, nie zmanierowane jeszcze. Na koniec wreszcie mówi o tym, by przyjść do Niego ze swoimi obciążeniami i utrudzeniami, a jednocześnie wziąć na siebie Jego jarzmo. A w środku cytowanej dziś Ewangelii dodaje jeszcze, że Ojciec dał Mu wszystko i że nikt nie zna Syna tylko Ojciec, ani Ojca jak tylko Syn. I od tego środka warto by zacząć tłumaczenie dzisiejszej Ewangelii, gdyż to właśnie on jest łącznikiem scalającym dwie pozostałe części. Zobaczmy, że Bóg naprawdę ukrył Jezusa i Ewangelię przed mądrymi i roztropnymi. Przed tymi, którzy biorą wszystko na chłodno, kalkulują