Droga medytacji

Ktoś kiedyś pokusił się o zwolnienie pewnego testu w ramach pracy z teologii duchowości. Zapytał blisko tysiąca osób o ich modlitwę. Okazało się, że wśród pytanych do znakomitej większości, należą ci, którzy poprzestają na modlitwie prośby o jakąś konkretną łaskę. Stanowili oni ok. 73 % pytanych osób; ok. 26% mówiła, że zawsze lub prawie zawsze dodaje do modlitwy wymiar dziękczynienia i uwielbienia. Zaledwie 2 % mówiło, że traktuje modlitwę bezinteresownie. Ot tak, chcą poprzebywać w obecności Kogoś, o kim wiedzą, że ich kocha i cieszyć się tą miłością. Nie chcą nic więcej. To daje im siły, wlewa w ich serce radość i pokój. Myślę, że medytacja jest właśnie drogą, która prowadzi nas do takiego bezinteresownego trwania przed Bogiem. Ona zmienia akcent naszego podejścia do modlitwy. Uczy, że chodzi w niej bardziej nie o to, co dostane w zamian, ale o samo to, że jestem. Uczy, że modlitwa, to przede wszystkim zanurzenie w Bogu, w ciszy, którą traktujemy tutaj w sensie pozytywnym, jako re...

Apostołowie zwrócili się do Pana: "Przymnóż nam wiary". Pan odpowiedział: "Gdybyście mieli wiarę choćby taką jak nasienie gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: "Wyrwij się i zasadź się w morzu" a byłaby wam posłuszna [Łk 17, 5-7]. Wiara rodzi się ze słuchania a to oznacza, że przymnaża się poprzez praktykę. Nie chodzi wcale o rzeczy wzniosłe i wielkie, choć bez wątpienia możliwość słuchania samego Boga nie jest rzeczą małą, istotna jest jednak przede wszystkim wierność . Nie chodzi bowiem o wsłuchanie się w słowo Boże od wielkiego dzwonu, albo tylko w niedzielę na Eucharystii. Apostołowie wsłuchiwali się w słowo Chrystusa codziennie. Jeśli my też uważamy się za uczniów Jezusa, to czy nie powinniśmy czynić podobnie.  Problemem, który pokutuje w naszym myśleniu jest właśnie to, że nierzadko utożsamiamy wiarę z rzeczami wielkimi, wręcz heroicznymi, i przez to zaniedbujemy rzeczy małe, które ja kształtują. Nie będziemy nigdy przekonującymi świadkami w...