Droga medytacji

Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: „Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie”. Jezus im odpowiedział: „Któż jest moją matką i którzy są braćmi?” I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.  (Mk 3,31-35) Człowiek pragnie bliskości drugiego człowieka. Jest to tęsknota, którą Stwórca wpisał w ludzką naturę. Wielu ludzi szuka zaspokojenia tego pragnienia jedynie w wymiarze fizycznym; poprzez bycie razem w tym samym miejscu. Na tej zasadzie wspólne zamieszkanie jawi się zakochanym jako wcielenie marzenia o stałej wzajemnej bliskości. Bycie razem bez wątpienia daje radość. Podobnie jak rozłąka z kimś bliskim potrafi wyzwalać cierpienie i tęsknotę. Chrystus jednak w Ewangelii próbuje nam uświadomić, że sama fizyczna obecność, to jeszcze nie wszystko. Bez odkrycia wspólno

Jak Jonasz w Niniwie posłany przez Boga, aby nawoływać do nawrócenia, tak i Apostołowie zostają powołani przez Jezusa, aby być „rybakami ludzi”. W tym obrazie dzisiejsza Liturgia Słowa przynosi nam prawdę o istocie powołania i posłannictwa wybranych przez Boga. Kim jednak są owi wybrani? Zwykliśmy tę rolę głoszenia Królestwa Bożego i bycia rybakami ludzi odnosić szczególnie do kapłanów (może szerzej do osób konsekrowanych). Zobaczmy jednak, że gdy Chrystus posyła z zadaniem dawania świadectwa, to nie ogranicza go jedynie do Apostołów. Jest to nakaz, który kieruje do wszystkich swoich uczniów. Zobaczmy, że w Starym Testamencie Bóg powołuje Naród Wybrany jako całość, do dawania świadectwa o wierze w jednego Boga wobec innych narodów. Owszem w społeczności Izraela są ludzie, którzy maja swoje szczególne role do spełnienia, jak Jonasz lub inni prorocy, czy kapłani, ale ów fakt nie umniejsza świadomości wszystkich Izraelitów, że zostali wybrani by stawać się znakiem Bożego wybrania wobec ó