Droga medytacji

Wielka Sobota zachęca nas do głębszej refleksji nad Tajemnicą Triduum Paschalnego. Korzystając z ciszy, jaka zaległa nad Grobem Jezusa chciejmy raz jeszcze wrócić do wydarzeń ostatnich godzin, aby zatrzymać się szczególnie nad jednym z ważnych dla nas świadectw. Warto zauważyć, że opis Męki Pańskiej zaczyna się wbrew pozorom nie od schwytania i uwięzienia Jezusa czy też procesu, lecz od Ostatniej Wieczerzy, która stanowiąc jego preludium, ukazuje nam, w proroczej zapowiedzi, znaczenie krzyża Chrystusa. Śmierć Jezusa nie jest po prostu zwyczajną śmiercią. Jest to umieranie dla innych, wydanie dla nich własnego ciała i przelanie własnej krwi. Ta śmierć została nie tylko proklamowana w czasie wieczerzy, którą Jezus spożył z uczniami, ale też została w znaku tej wieczerzy utrwalona na zawsze. Czym bowiem jest zrodzona z Ostatniej Wieczerzy Eucharystia, jeśli nie uobecnieniem zbawczej ofiary Chrystusa? Gest umywania nóg tłumaczy nam, że Jezus uważał swoją śmierć nie za brutalny kre

”Przebacz im, bo nie wiedz ą , co czyni ą” Kiedyś szatan na pustyni bezskutecznie usiłował przekonać Mesjasza do swojego pomysłu na historię Bosko-ludzkich relacji. Teraz wykorzystuje swoją ostatnią szansę. - Nie da się ukryć, że przegrałeś tę romantyczną walkę o człowieka - szepcze do ucha Skazańcowi to maleńkie zwierzątko, któremu wydaje się, że jest Bogiem. - Przyznaj mi rację: przeklęty jest człowiek, który odrzuca ofiarowaną mu pomoc. Nie jest wart twojego trudu ten, kto przybija do krzyża uzdrawiające go ręce. Wracaj do Ojca, nie poniżaj więcej Jego świętego majestatu. Nie - odpowiada Jezus - "Ja po to przyszedłem na świat, by dać świadectwo prawdzie" o Ojcu, który pochylił się nad człowiekiem. Nikt Mnie nie oderwie od ludzi, którzy zaplątali się we własne grzechy jak owieczka w cierniste zarośla. Nikt Mnie nie oderwie od Ojca, który jest sprawiedliwy w swoim miłosierdziu i miłosierny w swej sprawiedliwości. Ojcze, przebacz im…   „Zaprawd ę , powiadam ci, d

Dziś Wielki Czwartek - pierwszy dzień Triduum Paschalnego. Na wypadki, jakie dokonały się w Wielki Czwartek, składają się: Ostatnia Wieczerza Chrystusa z Apostołami, ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa. Chrystus umywa nogi Apostołom i wskazuje na zdrajcę, wygłasza do uczniów przemówienie i modli się do Ojca za nimi, zapowiada swoją mękę i śmierć. Udaje się na Górę Oliwną do ogrodu Getsemani i tam w oczekiwaniu na siepaczy przeżywa mękę konania i krwawego potu. Tajemnica aresztowania Chrystusa zamyka ten dzień.     Każde powołanie kapłańskie w swej najgłębszej warstwie jest wielką tajemnicą, jest darem, który nieskończenie przerasta człowieka. Każdy z nas kapłanów, doświadcza tego bardzo wyraźnie w całym swoim życiu. Wobec wielkości tego daru czujemy, jak bardzo do niego nie dorastamy   (Św. Jan Paweł II ). Wielki Czwartek jest szczególnym świętem kapłanów. Rankiem, jeszcze przed wieczornym rozpoczęciem Triduum Paschalnego, ma miejsce szczególna Msza św. We wszystki

Z Ewangelii według św. Jana  (J 8,21-30) Jezus powiedział do faryzeuszów: Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie. Rzekli więc do Niego Żydzi: Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie? A On rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata. Powiedziałem wam, że pomrzecie w grzechach swoich. Tak, jeżeli nie uwierzycie, że Ja jestem, pomrzecie w grzechach swoich. Powiedzieli do Niego: Kimże Ty jesteś? Odpowiedział im Jezus: Przede wszystkim po cóż jeszcze do was mówię? Wiele mam o was do powiedzenia i do sądzenia. Ale Ten, który Mnie posłał jest prawdziwy, a Ja mówię wobec świata to, co usłyszałem od Niego. A oni nie pojęli, że im mówił o Ojcu. Rzekł więc do nich Jezus: Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię, ale że to mówię, czego Mnie Ojciec nauczył.

Niedziela Palmowa to w liturgii dzień pełen kontrastów, nasycony wieloma treściami, które łatwo przeoczyć, gdyż wątków, jakie ze sobą niesie starczyłoby na kilka medytacji. Niektórzy mówią, że Niedziela Palmowa, to taki „Wielki Post w pigułce”. Coś w tym jest również w wymiarze pastoralnym. Niedziela Palmowa przyciąga bowiem do kościoła prawdziwe tłumy, nawet tych, którzy nie mieli okazji być tutaj w inną niedzielę, ani na żadnej drodze Krzyżowej czy na Gorzkich Żalach. Co ich przyciąga? Złośliwi mówią, że: „sakrament palemki”. Podobny do „sakramentu popiołku” w środę popielcową. W perspektywie moich dwudziestu lat kapłaństwa rzeczywiście widzę przywiązanie Polaków do symboli, szkoda, że nie tych najważniejszych. Sakrament bowiem to także symbol, znak niewidzialnej łaski. Spotykam jednak takie osoby, które nie mają okazji od lat skorzystać ze znaku Bożego miłosierdzia w sakramencie Pokuty lub Eucharystii, natomiast nie opuszczą szansy, aby posypać głowę popiołem w Środę Popiel