Droga medytacji

Właściwie to miałem dzisiaj nic nie pisać, ot tak, żeby zachować konstruktywne milczenie jakiego uczy nas Maryja, ale jednak pod wpływem pewnego natchnienia, które przyszło przy okazji sprawowanej dzisiaj Mszy pomyślałem, że podzielę się pewną refleksją z nadzieją, że będzie ona dla pożytku innych a nie dla karmienia własnego ego.  Ponieważ Kanaryjczycy nie obchodzą uroczystości Matki Bożej Częstochowskiej, choć jak wspomniałem wcześniej są wielkimi czcicielami Maryi, która jest patronką większości wysp, udało nam się odprawić dzisiaj Mszę w sanktuarium maryjnym na wyspie Lanzarote. Sanktuarium poświęcone patronce wyspy nosi dźwięczną nazwę Santuario Virgen de Los Dolores. Oczywiście w niczym nie przypomina naszych sanktuariów, no może poza okresami fiesty z okazji ważnych tutejszych uroczystości. Ot mały kościółek po środku opustoszałej o tej porze dnia wsi. Ale to tym lepiej dla nas. Mogliśmy w spokoju odprawić Mszę świętą dla garstki Polaków i spokojnie pomedytować w cic

Jezus w dzisiejszym fragmencie Ewangelii przypomina nam o konieczności wielkiej konsekwencji i zdecydowania w naszym postępowaniu, jeżeli chcemy je widzieć w perspektywie zbawienia. Chrystus, kiedy naucza to zawsze po to, aby objawiać nam prawdę. Jest ostatnim, który chciałby nas karmić złudzeniami, którymi dajemy się mamić innym w codziennym życiu. Dlatego właśnie często głoszona przezeń prawda jest tak bardzo niewygodna i trudna do przyjęcia. Dzisiaj Ewangelia stawia przed nami pytanie, które uderza w samo sedno i które zapewne niejednokrotnie i nam kołacze się gdzieś po głowie: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”. Jezus przyszedł jako Zbawiciel. Jaki więc skutek będzie miało Jego dzieło? Ilu ludzi osiągnie za Jego pośrednictwem wymarzony cel, jakim jest zbawienie? A ilu go nie osiągnie? Przedstawiciele tzw. teorii „pustego piekła” w teologii, albo jak kto woli nadziei powszechnego zbawienia, do których należy m. in. znany polski teolog i ekumenista ks. prof. Wacła