Droga medytacji

Drodzy, ci z Was, którzy gościli w Lubiniu bez wątpienia mieli okazję poznać niezwykłego człowieka i prawdziwy skarb tego klasztoru - o. Karola Meissnera. W październiku minionego roku obecni na skupieniu dla medytujących mieli nawet okazję wysłuchać jego konferencji. Minionej nocy  (po raz kolejny) karetka zabrała Go do szpitala. Ojciec bardzo cierpi. Polecam Go Waszej serdecznej pamięci modlitewnej i za te pamięć dziękuję w imieniu własnym, ojców benedyktynów i wszystkich, którzy mieli okazję poznać tego niezwykłego mnicha i kapłana.

Jezus powiedział do Żydów: „Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało za życie świata”. Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: „Jak On może nam dać swoje Ciało na pożywienie?” Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywać Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki”. (J 6,51-58) Podobno w średniowieczu mnis

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim ”. (Mt 5,17-19) Jak wiemy przykazaniem Jezusa jest to, abyśmy się wzajemnie miłowali. Jego miłość do Ojca i miłość Ojca do Niego jest w intymny sposób otwarta na siebie nawzajem, ale także na tych, którzy w tę miłość zostali włączeni na mocy sakramentu chrztu a nawet więcej na wszystkich wierzących i szczerze poszukujących Boga, jak również na całe stworzenie, które przecież jest owocem tej miłości. Zwykłą aktywnością miłości jest to, że się otwiera na drugiego, wychodzi ku „ja” innej osoby. K

Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.(J 3,16) Przeżywamy dzisiaj uroczystość Trójcy Świętej. Pierwsze nasze spotkanie z Trójcą Świętą ma miejsce wtedy, gdy zostajemy ochrzczeni, czyli zanurzeni w tajemnicę Trójcy Świętej, choć wówczas zazwyczaj nie mamy żadnej świadomości tego daru. Kolejne odkrycie prawdy o Trójcy Świętej przychodzi zazwyczaj wtedy, gdy jako dzieci uczymy się znaku krzyża. Stanowi to często nie lada problem. Mama lub tata muszą prowadzić rękę dziecka powoli i z cierpliwością. Gdy jednak spojrzymy na dorosłych, to wykonują oni ruchy ręką dużo sprawniej, niektórzy wręcz mechanicznie, a inni nawet komicznie. Obserwując dorosłych można mieć czasem wrażenie, że to oni mają dużo większy problem z wykonaniem znaku krzyża niż dzieci. Dziecko – owszem – może mieć kłopot z koordynacją ruchów, ale ufnie powierza swoją rękę dłoniom rodziców. Odczuwa też intuicyjnie, że jest w ty znaku