Droga medytacji

Uważajcie, aby nikt nie odpłacał złem za złe, zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich! Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne - zachowujcie! Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła. Sam Bóg pokoju niech was całkowicie uświęca, aby nienaruszony duch wasz, dusza i ciało bez zarzutu zachowały się na przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Ten, który was wzywa: On też tego dokona . [1 Tes 5, 15-24] Wielokrotnie wspomniano już, że medytacja jest tą formą modlitwy, która powinna prowadzić nas do doświadczenia kontemplacji. W jakimś sensie medytacja – zwłaszcza niedyskursywna – jest przedsionkiem kontemplacji. Warto zatem postawić sobie pytanie: Czym szczególnym wyróżnia się kontemplacja,  że począwszy od pierwszych wieków chrześcijaństwa mistrzowie modlitwy szukali do

Znać Boga – to jeden z koniecznych do zbawienia warunków, jakie stawia przed nami Chrystus. Nie musimy jednak tej prawdy o Bogu szukać po omacku, na własną rękę. Jezus przyszedł na świat, aby pokazać nam Ojca, abyśmy mogli Go poznać dzięki pośrednictwu Tego, zna Boga w całej pełni. To zupełnie inny rodzaj przekazu niż ten, który był udziałem proroków a za ich  pośrednictwem Narodu Wybranego. Prorocy, którzy mówili w imieniu Boga też byli ludźmi i choćby ich zjednoczenia z Bogiem było największe (jak w przypadku Mojżesza czy Eliasza), to i tak było jedynie ludzkie. Chrystus przynosi nam prawdę o Bogu widzianą z zupełnie innej – boskiej perspektywy. Z perspektywy współudziału w życiu Boga. Po grzechu pierworodnym mamy wiele trudności z tym, co duchowe. Potrzebujemy pomocy Ducha Świętego, by wiedzieć, jak szukać Boga, jak Go poznawać, potrzebujemy Jego światła, żeby nie ulec niebezpieczeństwu zniekształcania obrazu Boga przez pryzmat naszych oczekiwań czy doświadczeń. Jezus zachwyca