Droga medytacji

Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. (1 J 4, 16) Powyższe słowa św. Jana są pięknym określeniem kogoś, kto będąc przekonanym o Bożej miłości i pragnąc uczynić z niej fundament swojego życia pragnie też jak najlepiej potrafi odpowiedzieć na tę miłość. To właśnie z takiego doświadczenia – jak pisze Thomas Merton w Nowym posiewie kontemplacji zrodziło się poszukiwanie drogi ku modlitwie nieustannej. Jest ona bowiem pragnieniem zrodzonym w sercu człowieka, by niczego z tej miłości Boga nie uronić. Jednocześnie jak nauczali Ojcowie Pustyni modlitwa nieustanna, kontemplacyjna to przygotowanie do tego, co będzie naszym udziałem w wieczności Im więcej próbujemy mówić o medytacji monologicznej, będącej drogą ku doświadczeniu modlitwy nieustannej, tym bardziej narażamy się na to, że rozminiemy się z istotą tego doświadczenia. Ponieważ życie wewnętrzne człowieka jest jedną wielką tajemnicą spotkania z N

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swój smak, czymże ją posolić? Na nic się już nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy i nie umieszcza pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie». (Mt 5, 13-16) Doskonale zdajemy sobie sprawę, że istnieje związek między miłością Boga i miłością człowieka. Nie można kochać Boga, którego nie widzimy, jeśli nie kochamy człowieka, którego widzimy. Istnieją przynajmniej trzy warianty wzajemnej relacji tych dwóch miłości. Po pierwsze, miłość Boża przynagla nas, byśmy kochali bliźniego. Doskonale to widać na przykładzie św. Pawła, którego fragment Listu do Koryntian dzisiaj czytamy. Prześladowca Kościoła, ten, który zgadzał się na w