Droga medytacji

Przepraszam, że z pewnym opóźnieniem załączam wpisy (choć obiecałem niektórym osobom uczynić to wcześniej), ale wszystko ostatnio dzieje się w takim tempie, że trzeba mocno walczyć o czas na modlitwę, posiłki, że o spaniu nie wspomnę. W naszej parafii dane nam było gościć od 20 do 26 lipca dwie grupy. Jedna - studencka przybyła do nas z Chin, z okolic Pekinu (dokładnie ich parafie są położone w odległości bagatela 600 km od stolicy Chin); druga - młodzieżowa, z Ukrainy, ze :Lwowa o polskich korzeniach. Obecność obu grup była dla nas  i dla naszej parafii wielka łaską. Zwłaszcza poruszające było dla nas świadectwo grupy z Chin, ich modlitwa, kultura a także opowieści o codziennym życiu, w tym życiu ich Kościoła. Nadmienię tylko, że grupa należy do tzw. kościoła nieoficjalnego w odróżnieniu od oficjalnego (tzn. uznawanego przez władze Chin). Toteż z samym przyjazdem do Polski a zwłaszcza na taka imprezę jaką są Światowe Dni Młodzieży nie było im wcale łatwo przyjechać. Wystarczy...

„Panie, naucz nas modlić się”. Sądzę, że wielu z nas podpisałoby się pod tą prośbą. Myślę, że każdą i każdego z nas czasem nachodzą nas wątpliwości, czy nasza modlitwa jest godna, dobra, owocna… To ciekawe, że prośba o lekcję modlitwy pojawia się u Apostołów zaraz po scenie z Marią i Martą. To tak, jakby Apostołowie będąc świadkami tamtej rozmowy i słów, jakie padły pod adresem Marii, która zanurzając się w kontemplacji słów Jezusa, „wybrała najlepszą cząstkę”, pobudziła uczniów Jezusa do refleksji nad swoją modlitwą…  Jest to jednocześnie prośba wynikająca z pokory. Nie musimy się wstydzić tego, że nie umiemy się modlić. Powinniśmy się raczej wstydzić, jeśli nie znajdujemy na nią czasu lub gdy znajduje ona swoje miejsce na szarym końcu spraw, które musimy codziennie załatwić. Chrystus w odpowiedzi na prośbę uczniów wprowadza ich w tajemnicę modlitwy. Ta tajemnica, o której wcześniej nikomu by się nie śniło a już zwłaszcza pobożnym Żydom, którzy nawet unikali wypowiadania imieni...