Droga medytacji

Rzymski namiestnik Poncjusz Piłat, gdy w trakcie procesu Jezusa usłyszał z ust Mistrza: „że przyszedł On na to, aby dać świadectwo prawdzie”, zapytał: - „Cóż to jest prawda?” [por. J 18, 37-38] Żyjąc w pluralistycznym świecie możemy żywić podobne wątpliwości, co Piłat dotyczące tego czy istnieje jedna prawda i czy pojęcie prawdy nie jest rzeczywiście czymś względnym. Tymczasem prawda jest jedna. Jest nią obraz rzeczywistości zgodny z tym, co widzi Bóg. To dopiero człowiek, który oddala się od Boga zaczyna tworzyć na własny użytek różne półprawdy, ćwierć-prawdy, po to, aby móc zagłuszyć swoje sumienie. Znakiem dobrze uformowanego sumienia jest postępowanie w świetle Bożej prawdy. To ono prowadzi nas do poznania „tego, jak jest”. Z kolei życie zgodne z sumieniem daje nam wewnętrzne poczucie, wolności, czystości a serce wypełnia pokorne poczucie pokoju, będące nie owocem naszego działania, ale darem Boga, bo jam mówi sam Chrystus tylko On może nam dać taki pokój, którego świat da...

Warto uświadomić sobie na początku refleksji nad dzisiejszą Ewangelią, że Chrystus dotyka w niej trzech najważniejszych dla nas spraw. Mówi o: wybraniu a szerzej o tym, gdzie szukać sensu naszego życia, o przyjaźni i o miłości – a więc o tym, czego każdy z nas szuka i potrzebuje. Najpierw porusza sprawę wyboru, jakże istotną dla człowieka, który często zastanawia się nad sensem i celem swojego życia. Bo bez właściwej odpowiedzi na to pytanie życie ludzkie staje się nie do zniesienia i nie do udźwignięcia. „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał – mówi Jezus” (J 15,16). Bóg zwraca uwagę człowiekowi, by nie szukał odpowiedzi na pytanie o sens swojego życia w sobie, gdyż tam jej nie znajdzie. Ona nie mieści się bowiem nawet w rzeczywistości stworzonego świata, gdyż nieskończenie go przerasta. Dlatego Chrystus pragnie nam uświadomić, że sens mojego i twojego życia i cel naszego istnienia zawiera się ...