Droga medytacji

  Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. (Mt 6, 5-6) Każdy z nas ma jakąś swoją „izdebkę”, miejsce, w którym czuje się dobrze i gdzie lubi przebywać w obecności Pana… Ojciec Carlo Carretto, Mały Brat od Jezusa przestrzega w swojej książce „Pustynia w mieści”, abyśmy unikali postawy „modlitwy człowieka bogatego”, czyli takiego, który ma teoretycznie dużo czasu na modlitwę, ale rzuca z niego jedynie jakiś ochłap dal Pana Boga. Czasem wydaje nam się, że nasza modlitwa jest darem, jaki ofiarowujemy Bogu, ale ja wole myśleć o modlitwie, jako o darze podarowanym mnie przez Boga. Mam głębokie przekonanie, że im trudniej nam znaleźć taki czas dla Pana Boga, tym jest on dla nas ...

  Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach». Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło». To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata». (Mt 13,31-35) To, co małe w oczach ludzkich, jest wielkie w oczach Boga… „Królestwo Boże podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem”. Trzeba przyznać, że brzmi to trochę dziwnie i zaskakująco. Bo jak to możliwe, by coś, co tak małe i niepozorne...