Droga medytacji

Styl naszego życia naznaczonego nieustanną krzątaniną, której efektem jest chroniczny brak czasu zmusza wielu ludzi do poszukiwania miejsca odosobnienia – będącego szansą zatrzymania się w biegu życia, aby z nieco głębszej perspektywy spojrzeć na życie. To szukanie miejsca odosobnienia i schronienia zarazem nie jest niczym nowym. Poszukiwanie takich miejsc zajmowało także Ojców i Matki Pustyni, którzy z perspektywy takich właśnie miejsc zachęcali do namysłu nad życiem z perspektywy ducha. Jako ludzie wiary żyjący wprawdzie na świecie, ale nie przynależący do tego świata – co mocno podkreśla Chrystus i Apostołowie – powinniśmy często zadawać sobie pytanie: gdzie pośród tej codziennej krzątaniny, w której chcąc nie chcąc uczestniczymy znajdujemy schronienie?  Gdzie w moim życiu odnajduję to, co współcześni nauczyciele modlitwy nazywają SANKTUARIUM? Jest to przestrzeń, w której potrafię poczuć się wolny od codziennej presji  i natłoku obowiązków, po to, aby znaleźć to, co najistotn

Dzisiaj dane mi było przeżywać kolejny już ingres biskupa, którego byłem świadkiem. Tym razem był to ingres biskupa Tadeusza Pikusa do katedry drohiczyńskiej. To bez wątpienie bardzo podniosła uroczystość, lecz najbardziej uderzyło mnie w tym wydarzeniu doświadczenie żywego kościoła pełnego wiary, radosnej nadziei i oddania swojemu biskupowi. To oczywiście charakterystyczna cecha ludzi żyjących na Wschodzie, którą nie zawsze tak mocno wybrzmiewa u nas. Im bardziej na wschód bowiem tym bardziej można znaleźć tam ludzi, którzy choć może są nieco mniej zamożni w sensie materialnym, to są jednocześnie bardzo mocno przywiązania do swojej tradycji i do wiary swoich ojców, której nie wstydzą się wyrażać na każdym niemal kroku. Uderzyły mnie słowa wypowiedziane przez przedstawicieli wiernych świeckich diecezji drohiczyńskiej, którzy witając swojego nowego biskupa powiedzieli: -  Witaj wśród swoich Drogi Księże Biskupie. Dzisiaj dziękujemy Bogu za nowego Ojca naszej diecezji i obiecujemy