Droga medytacji

No właśnie, wszyscy medytujemy, ale jak często zadajemy sobie pytanie po co? To jak zadać pytanie: po co wierzymy? Każdy z nas ma swoje uzasadnienie, ale sadzę, że bez względu na to, jakie każda i a każdy z nas ma powody tak naprawdę nie sposób wszystkie je wyrazić racjonalnie. Zapewne podpisałbym się pod każdym z powyższych stwierdzeń. Medytuję po to, by być, by pogłębić uważność itd. Nie mam wątpliwości, że wiele nauczyłem się przez te lata dzięki medytacji. Nauczyłem się bardziej zauważać i żyć chwilą obecną, nauczyłem się dzięki niej zupełnie nowej jakości życia - tego co niektórzy mistrzowie medytacji określają mianem oglądu, czyli patrzenia na codzienną, zewnętrzną rzeczywistość z zupełnie innej wewnętrznej perspektywy. Nie mam wątpliwości, że medytacja w nosi w moje życie jakąś harmonię, jakiś porządek, który ustawia w zupełnie innej perspektywie zwykłe codzienne spotkania, czynności, która potrafi przerodzić rutynę w ciągłe odkrywane na nowo świeżości i radości codziennych, zw

Medytacja, to doświadczenie, które pozwala nam w niezwykły sposób doświadczać jedności. Jednym z jej wymiarów jest uczestniczenie w wielkiej rzeszy ludzi medytujących na całym świecie. Nie ma bowiem tak naprawdę miejsca, nie ma religii, gdzie nie byłoby ludzi medytujących. Drugim wymiarem jest jedność w wymiarze tylko chrześcijańskim, ale za to sięgającym pierwszych wieków chrześcijaństwa, co daje również poczucie tego, że wpisując się w to doświadczenie jesteśmy kontynuatorami długiej tradycji. A zatem powszechność tego doświadczenia sprawia, że spotkanie każdego dnia kilku osób medytujących, z którymi znaleźli byśmy wspólny język wynikający z doświadczenia nie byłoby pewnie problemem. Myślę, że owa powszechność i jedność to dobre sposoby motywacji, zwłaszcza gdy przychodzi nam walczyć z pokusą duchowego lenistwa i chęcią zamiany medytacji w jakieś inne zajęcie. Za każdym razem, gdy siadamy do medytacji możemy sobie uświadomić, że razem z nami siadają do niej setki, tysiące a

Pomyślałem sobie, że czas wakacji, to świetna okazja, by medytacji poświęcić więcej miejsca i czasu. Z jednej strony zachęcają do tego różne miejsca, które same z siebie wydają się zachęcać do medytacji a w których w naturalny sposób odkrywamy tę szczególną obecność Boga. Myślę o miejscach oddalonych od zgiełku miast, które przez swoją naturalną ciszę jak gdyby "zmuszają" by w tę ciszę wejść i niczym jej nie sprofanować. Podczas mojej ostatniej podróży znalazłem aż nazbyt wiele takich miejsc, zupełnie dziewiczych, gdzie można pobyć sam na sam z ciszą, w której przychodzi Bóg a także z samym sobą. Miejsc odpocznienia duchowego, miejsc psychicznej i duchowej rekonwalescencji, miejsc po prostu pięknych nie tylko w wymiarze zewnętrznym, ale również wewnętrznym, gdy spojrzeć na nie głębiej, przez pryzmat serca. Ale myślę, że wakacje to także dobry czas poszukiwania rożnych duchowych przewodników, którzy na nowo pokażą nam ten bezcenny, wewnętrzny wymiar naszego życia, czasem zan