Droga medytacji

Jeśli pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. (Ga 5,18.22-23.25) Medytacja monologiczna, jak każda modlitwa jest sprawą Ducha. Stwierdza to wyraźnie św. Paweł gdy mówi: „Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»” (1 Kor. 12, 3) A jednak w modlitwie ubóstwa i prostoty, do jakich z pewnością należy medytacja monologiczna a więc modlitwa posługująca się jednym, prostym wezwaniem zaczerpniętym z Pisma Świętego chcemy na to prowadzenie Ducha zdać się całkowicie i bez zastrzeżeń. Możemy to uczynić, bo jak nauczał znany mistyk nadreński Mistrz Eckhart „każdy z nas ma w sobie prawdziwego nauczyciela i mistrza, którego Jezus nazywa Duchem Świętym, Parakletem, który jako jedyny ma moc poprowadzić nas do dojrzałej miłości i prawdy a

Gdy Jezus wybierał się w drogę, przybiegł pewien człowiek i upadłszy przed Nim na kolana, pytał Go: „Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?” Jezus mu rzekł: „Czemu nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko sam Bóg. Znasz przykazania: «Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę»”. On Mu rzekł: „Nauczycielu, wszystkiego tego przestrzegałem od mojej młodości”. Wtedy Jezus spojrzał z miłością na niego i rzekł mu: „Jednego ci brakuje. Idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną”. Lecz on spochmurniał na te słowa i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. Wówczas Jezus spojrzał wokoło i rzekł do swoich uczniów: „Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego”. Uczniowie zdumieli się na Jego słowa, lecz Jezus powtórnie rzekł im: „Dzieci, jakże trudno wejść do królestwa Bożego tym, którzy w dostatkach pokładają ufność.