Droga medytacji

Jednym z aspektów medytacji, z którym musimy się pogodzić, jest nauczenie się takiego podejścia do niej, by nie szukać w niej możliwości osiągnięcia jakichś konkretnych owoców . To właśnie dzięki temu medytacja ma szansę stać się drogą przekroczenia samego siebie, albo jak chce Chrystus „obumierania dla samego siebie”. [por. Łk 9,23 nn] Chrześcijanie niestety często podchodzą do życia duchowego oczekując z jego strony nagrody. To tak, jakby to, co otrzymuję miało być rekompensatą za trud poniesiony na rzeczy życia duchowego. Tymczasem takie podejście jest zaprzeczeniem miłości, która powinna być jedyną motywacją wejścia w doświadczenie duchowe. Oczywiście każde życie duchowe zmienia człowieka (czy jak kto woli wydoskonala go), ale ważne jest to, że to nie on jest reżyserem tej przemiany. Tymczasem pożądanie, szukanie nagród oraz jakichś konkretnych owoców w   życiu duchowym jest wrogiem duchowości. Mądra postawa, która otwiera duchowe skarby to duch ubóstwa, a nie posiadania

Mądrość we współczesnej kulturze Zachodu wydaje się być coraz mniej chodliwym towarem. Dzisiaj ceni się młodość, intelekt, rzutkość, spryt. Mamy mnóstwo kursów doskonalących przeróżne   umiejętność, choć nie wiele ma to wspólnego z mądrością. Tej nie da się nauczyć a przynajmniej nie na przyspieszonych kursach… Giotto, Pokłon mędrców Dzisiejsza uroczystość przywołuje postacie trzech mędrców. Charakterystyczne jest to, że przybywają do Betlejem ze Wschodu. Czyżby już w czasach Chrystusa Zachód przeżywał deficyt mądrości? A może brakowało odważnych, do pójścia droga mądrości, skoro prawdziwą Mądrość wielokrotnie w dziejach potraktowano tak jak potraktowano.   Dlaczego Ewangelia mówi o nich Mędrcy? Byli takimi, bo posiedli wyjątkową wiedzę, czy dlatego, że przy całej swojej wiedzy byli na tyle pokorni by posłuchać głosu swojego serca a nie tylko rozumu, serca, poprzez które mówił do nich Bóg. Bo czy bez tego podjęliby trud długiej wędrówki w nieznane, ryzykując zawód, oś