Droga medytacji

O Boże, użycz mi pogody ducha,  abym godził się z tym,  czego nie mogę zmienić,  odwagi, abym zmieniał to, co mogę zmienić,  i mądrości, abym odróżniał jedno od drugiego.  Pozwól mi, cały ten dzień przeżyć  w świadomości upływającego czasu.  Pozwól mi rozkoszować się chwilą  w świadomości jej ograniczenia.  Pozwól mi zaakceptować konieczność,  jako drogę do wewnętrznego pokoju.  Pozwól mi, za przykładem Jezusa,  przyjąć także ten grzeszny świat, jakim jest,  a nie, jakim ja chciałbym, aby był.  Pozwól mi zaufać, że będzie dobrze,  jeśli zdam się na Ciebie i Twoją wolę.  Tak będę mógł być szczęśliwym w tym życiu  i osiągnąć pełnię szczęścia z Tobą  w życiu wiecznym.  Amen.       Każda modlitwa jest zazwyczaj ukierunkowaniem naszego serca i naszych myśli. Prawdziwa modlitwa (a mówiąc to mam na myśli taką, która angażuje człowieka - jego serce i umysł a nie jest jedynie odklepywaniem pewnych formuł, byle tylko coś zaliczyć i skończyć) prowadzi nas bowiem do spotkania, jest urzeczywis

To niezwykłe, jak każda z pozoru prosta sytuacja życiowa jest dla Chrystusa okazją do ukazania głębszej - duchowej perspektywy. Wystarczy zwykły zarzut faryzeuszy skierowany pod adresem Jego uczniów i dotyczący zewnętrznej strony praktyk religijnych, aby ukazać, jak bardzo pomylili się zamieniając priorytety i zamiast tego, co wewnętrzne (duchowe) dają pierwszeństwo temu, co zewnętrzne, a więc i mniej istotne. To, o czym mówi dzisiaj w Ewangelii Chrystusa to ważna przestroga także dla nas. Łatwo bowiem dopada nas pokusa pomylenia priorytetów i dania pierwszeństwa temu, co zewnętrzne przed tym, co wewnętrzne. Niestety dotyczyć to może także sfery duchowej tak, że ciągle aktualną staje się przestroga proroka Izajasza, przywołana dzisiaj przez Jezusa: "Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie". [Mk 7,14] Chrystus wskazuje na serce jako źródło nie tylko naszych wyborów, naszego sp