Medytacja jako bycie
Medytacja to praktyka, która zakorzenia nas w wieczność – jak zwykł nauczać o. Srafin z Góry Athos. To co wprowadza nas w to transcendentne doświadczenie ducha, który przekracza to co ludzkie, dokonuje się nie przez myślenie o tej rzeczywistości, nawet nie przez słowo, ale przede wszystkim przez bycie. Najważniejszą postawą konieczną do wejścia w doświadczenie medytacji, w doświadczenie bliskości z Bogiem jest postawa bycia. Być tu i teraz, bo tu i teraz jest miejscem doświadczenia Boga, jest przestrzenią Jego obecności . Tak często rozmijamy się z Bogiem, który „przechadza” się przez nasze życie dlatego, że uciekamy od bycia tu i teraz, od życia chwila obecną. Zapatrzeni w przeszłość lub w przyszłość tracimy to, co najbardziej istotne w naszym życiu, zarówno w jego wymiarze duchowym jak i ludzkim. Owszem, możemy sięgając wstecz patrzeć na nasze życie jako miejsce działania Boga i Jego łaski, ale owo spoglądanie z wdzięcznością wstecz, które uczy nas odkrywania śladów obecności Bo