Droga medytacji

Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: „To plemię jest plemieniem przewrotnym . (Łk 11,29) Czytając o przewrotności, jaką swoim słuchaczom zarzuca Chrystus taką dominującą myślą, która mi przyszła w trakcie lektury tego fragmentu Ewangelii była kwestia przeżywania przez nas życia, jako chwili obecnej a w związku z tym pewnej odpowiedzialności za życie i za czas, jaki został nam powierzony przez Boga. Mam świadomość, że ten temat był tutaj już poruszany, ale  mnie osobiście z perspektywy własnego doświadczenia wydaje się on ważny. Na czym miałaby polegać owa przewrotność? Otóż na tym, że przeżywając naszą codzienność, często nie zdajemy sobie sprawy z wagi chwili obecnej, przez co łatwo trwonimy czas, pozwalamy, żeby przesypywał się nam on przez palce jak przysłowiowy piasek a potem narzekamy, że mamy tego czasu tak mało. To dzisiaj dosyć powszechna bolączka i powód do narzekań. Z pozoru mogłoby się wydawać, że chwila obecna jest jedną z wielu chwil, z których składa się nas

I tak oto stajemy u progu kolejnego Wielkiego Postu. Przypomina nam on czterdzieści lat wędrówki Hebrajczyków do Ziemi Obiecanej, który był dla nich okresem umartwienia i wyrzeczeń. Ale także czasem wyjątkowym – czasem życia w obecności Boga, który im towarzyszył, prowadził ich, opiekował się nimi. Jest to także czas, który my – chrześcijanie przeżywamy na pamiątkę przywołanego w dzisiejszym fragmencie Ewangelii pobytu Jezusa na pustyni. Był to dla Niego czas pełen modlitwy, postu, duchowej walki, który miał Go przygotować po ludzku do wypełnienia misji zleconej Mu przez Ojca. Jaki ten czas będzie dla nas? Zobaczymy za niespełna 40 dni. Byle by nie okazał się czasem straconym! Dzisiejsza scena ewangeliczna uświadamia nam, że pokusa nie jest niczym nadzwyczajnym w życiu człowieka wierzącego. Pobyt Jezusa na pustyni jest dla nas jedynie potwierdzeniem tego, że jak mówi List do Hebrajczyków: był On doświadczony we wszystkim na nasze podobieństwo, aby mógł z nami współczuć w naszych duc