Droga medytacji

Abba Jan mawiał: Naszym prawdziwym pokarmem nie jest to, co spożywamy, ale to co możemy strawić. Bogactwa nie przysparzają nam nasze zarobki, ale nasze oszczędności. Podobnie z prawdziwą wiarą - nie jest nią to, co wyznajemy, ale to co na co dzień stosujemy w życiu".

Dopóki modlimy się ze świadomością w naszej głowie, korzystamy z naszych naturalnych, intelektualnych władz i nigdy nie dojdziemy do bezpośredniego, osobistego spotkania z Bogiem. Dlatego kontemplacja polega na wzniesieniu się ponad intelekt. Posługując się jedynie rozumem możemy poznać cokolwiek, co jest odbiciem (cieniem) Boga, ale nie samego Boga . o. Wilfrid Stinissen OCD

Abba Jan powiedział: "Jestem jak człowiek siedzący pod wielkim drzewem, który widzi jak zbliżają się do niego różne dzikie zwierzęta i gady: kiedy nie ma już sił do walki z nimi wdrapuje się na drzewo i tak ratuje swoje życie. Podobnie jest ze mną siedzę sobie w celi i widzę atakujące mnie złe myśli i wyobrażenia a kiedy już nie mam sil do walki z nimi, uciekam się do Boga przez modlitwę a wtedy On mnie ratuje od wrogów"

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna ukazująca scenę przemienienia mówi o obłoku, który ogarnie Chrystusa w chwili dialogu Mojżeszem i Eliaszem. Myślę, że to dobry obraz dla tego, co dzieje się w medytacji. Medytacja bowiem to wejście w dialog. Jego przejawem jest słowo, które w dialogu jest nieodzowne. To słowo w doświadczeniu medytacji ma dla nas szczególne znaczenie: powtarzane z wiarą i miłością w sercu, staje się sposobem w jaki mówimy do Chrystusa obecnego w tym doświadczeniu. Znaczenie tego słowa jest tym bardziej istotne, że w medytacji nie posługujemy się naszymi słowami, tym co akurat w tym momencie przychodzi nam do głowy, ale opieramy się na słowie zaczerpniętym zazwyczaj z Pisma Świętego. Jest to słowo, którego rangę podkreśla fakt, że zostało ono nam dane jako dar samego Boga. Owszem każda i każdy z nas znajduje takie wezwanie, które najlepiej nam odpowiada, które dotyka czegoś w naszym wnętrzu, które wydaje nam się bliskie. Ten modlitewny werset bez względu na to czy będzie...

Abba Euprepiusz nauczał: "W przekonaniu, że Bóg jest wierny i potężny, ufaj mu a będziesz miał udział w Jego łaskach. Zniechęcenie zaś twoje oznaczałoby brak wiary. Wszyscy wierzymy, że nasz Bóg jest potężny i że wszystko może, jeśli tę wiarę będziemy odnosili także do naszych codziennych spraw a nie zwątpimy w Jego moc, wówczas staniemy się świadkami cudów, jakich on nieustannie dokonuje w nas i w naszym życiu."

Dzisiaj wspomnienie jednego z niezwykłych świętych: JANA MARII VIANNEYA. Myślę, że najlepszym sposobem uczczenie go w dniu jego wspomnienia będzie oddać mu głos. To, co najbardziej uderza w jego nauczaniu, to fakt, że o ważnych duchowych kwestiach potrafił mówić z wielka prostotą. Myślę, że w tym fragmencie jego katechezy o modlitwie także medytujący znajda dla siebie prawdziwy pokarm duszy: Modlitwa jest niczym innym jak zjednoczeniem z Bogiem. Jeśli ktoś ma serce czyste i zjednoczone z Bogiem, Będzie odczuwał szczęście i radość, które go wypełniają i których nikt i nic nie zdoła go pozbawić; doznaje ponadto światła, które go oświeca i prowadzi. W tym ścisłym zjednoczeniu jakim jest prawdziwa modlitwa Bóg i dusza są jakby razem stopionymi kawałkami wosku, których już nikt nie potrafi rozdzielić. To zjednoczenie Boga z lichym stworzeniem jest czymś niezrównanym, jest szczęściem, którego nie sposób zrozumieć. Nie zasługujemy na dar modlitwy. Ale dobry Bóg pozwolił, abyś...

Może sam opis cudownego rozmnożenia chleba nie porusza mnie tak bardzo, gdyż doświadczam tego cudu ciagle na nowo, gdy sprawuję Eucharystię. Osobiście ważniejsze dla mnie w medytacji nad tym tekstem jest fakt, że został on poprzedzony wzmianką o miejscu pustynnym. Ta wzmianka zasługuje na szczególną uwagę. Pustynia to miejsce, gdzie można doświadczyć potężnych interwencji Bożych, Jego szczególnej opieki, karmienia łaską (choć w przypadku każdej osoby ta łaska pustyni będzie miała swój indywidualny wyraz).  Raz jeszcze przypomnę w tym miejscu wielokroć przywoływane tu powiedzenie małego brata o Jezusa - Carlo Carretto: "Pustynia nie oznacza nieobecności ludzi, oznacza obecność Boga". Tak więc nie musimy nigdzie się udawać żeby znaleźć swoją pustynię. Może nią być po prostu bardzo konkretna, obiektywnie jakoś trudna sytuacja człowieka, taka w której nie mogę liczyć na własne siły, w której mocno objawiają się moje ograniczenia a przede wszystkim w której jestem w pełni otw...