Pustynia - miejsce mocnego działania Boga

Może sam opis cudownego rozmnożenia chleba nie porusza mnie tak bardzo, gdyż doświadczam tego cudu ciagle na nowo, gdy sprawuję Eucharystię. Osobiście ważniejsze dla mnie w medytacji nad tym tekstem jest fakt, że został on poprzedzony wzmianką o miejscu pustynnym. Ta wzmianka zasługuje na szczególną uwagę. Pustynia to miejsce, gdzie można doświadczyć potężnych interwencji Bożych, Jego szczególnej opieki, karmienia łaską (choć w przypadku każdej osoby ta łaska pustyni będzie miała swój indywidualny wyraz).  Raz jeszcze przypomnę w tym miejscu wielokroć przywoływane tu powiedzenie małego brata o Jezusa - Carlo Carretto: "Pustynia nie oznacza nieobecności ludzi, oznacza obecność Boga". Tak więc nie musimy nigdzie się udawać żeby znaleźć swoją pustynię. Może nią być po prostu bardzo konkretna, obiektywnie jakoś trudna sytuacja człowieka, taka w której nie mogę liczyć na własne siły, w której mocno objawiają się moje ograniczenia a przede wszystkim w której jestem w pełni otwarty na działanie Boga. Biblia ukazuje nam wiele takich obrazów, gdzie pobyt na pustyni człowieka otwartego na Boga pozwala mu doświadczyć Jego niezwykłej mocy i prowadzenia. Oczywiście najdłuższym opisem takiego doświadczenia jest wędrówka narodu wybranego przez pustynię. Jest ona głębokim obrazem sytuacji każdego człowieka na ziemi, który zmierza każdego dnia do wiecznej ojczyzny. Podczas tej wędrówki towarzyszy mu miłość i zbawcza moc Boża, ale człowiek niejednokrotnie jest tak ślepy, że tego nie dostrzega. […] 

Piszę te słowa z daleka i w związku z tym nabierają one dla mnie szczególnego znaczenia. Bycie w innym kraju, nieco innej kulturze także może okazać się swego rodzaju pustynią. Myślę też o tych, którzy w tych dniach są lub zmierzają ku takiej pustyni: o Bracie Benedykcie, Siostrach i Braciach ze Wspólnot Jerozolimskich, o znajomym Księdzu Biskupie, który też odbywa czas swojej pustyni. Żywię nadzieje, że i ja będę miał okazję doświadczyć jej w bardzo konkretnym wymiarze. Ale póki co nie będę zdradzał tajemnicy:-]

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności.
Czytaj więcej

Terapeutyczny wymiar medytacji

Obraz
  Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich . (Łk 4, 38-44) W ostatnim wprowadzeniu do medytacji mówiliśmy o tzw. triadzie owoców medytacji: o tym, że medytacja odświeża więź z naszą prawdziwą jaźnią; że stwarza w nas nową jakość tego co robimy i kim jesteśmy dzięki życiowej energii, którą czerpiemy z naszego zakorzenienia w Bogu; oraz wzmacnia w nas wierność obr
Czytaj więcej

Droga do Emaus: wsłuchiwanie się w Słowo i gościnność serca

Obraz
Z Ewangelii według Świętego Łukasza W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z na
Czytaj więcej