Usłyszeć Boga



Łk 6,12-19

W tych dniach udał się na górę, aby się pomodlić. Całą noc spędził na modlitwie z Bogiem. Gdy nastał dzień, przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu. Nazwał ich apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem, i Andrzeja, jego brata, i Jakuba, i Jana, i Filipa, i Bartłomieja, i Mateusza, i Tomasza, i Jakuba, [syna] Alfeusza, i Szymona nazywanego Zelotą, i Judę, [syna] Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Po zejściu z nimi zatrzymał się na miejscu równinnym. [Była tam] liczna gromada Jego uczniów i wielka rzesza ludzi z całej Judei, i z Jeruzalem, i z nadmorskiego Tyru i Sydonu. Przyszli, aby Go posłuchać i aby zostać uleczonymi ze swoich chorób. Uzdrowienia dostępowali także dręczeni przez duchy nieczyste. Cały tłum starał się Go dotknąć, bo moc z Niego wychodziła i uzdrawiała wszystkich.
To także o nas mowa. Bo przecież tak bardzo szczerze przychodzimy do Boga, by znaleźć uzdrowienie, umocnienie czy pocieszenie. On sam nas zresztą do tego zachęcał: "Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię".
Najczęściej jednak jesteśmy tak bardzo skoncentrowani na naszych sprawach, na sobie samych, że zapominamy o tym, co wydaje się najważniejsze, czyli aby Go słuchać. To właśnie w tym, co możemy od Niego usłyszeć zawarta jest często najlepsza wskazówka do rozwiązania naszych problemów. Ale, aby móc Go usłyszeć potrzeba nam ciszy a na tę często wcale nie łatwo się zdobyć. I nie chodzi jedynie o ciszę zewnętrzną, ale także o to wewnętrzne wyciszenie, o które dużo trudniej, bo ciągle w nas do głosu dochodzą rożne emocje, wewnętrzne głosy, lęki, które powodują wewnętrzny chaos.
 Może jest tak, że nasza modlitwa, to przede wszystkim nasz monolog?... Może nie dajemy tak naprawdę dojść Bogu do głosu?... Tak niewiele osób wpada na pomysł, że milczenie także może być owocnym rodzajem modlitwy. A przecież to właśnie przez słuchanie Boga, wsłuchiwanie się w Jego słowo, w Jego miłość, w Jego bicie pełnego miłości serca przychodzi do nas uzdrowienie.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności.
Czytaj więcej

Terapeutyczny wymiar medytacji

Obraz
  Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich . (Łk 4, 38-44) W ostatnim wprowadzeniu do medytacji mówiliśmy o tzw. triadzie owoców medytacji: o tym, że medytacja odświeża więź z naszą prawdziwą jaźnią; że stwarza w nas nową jakość tego co robimy i kim jesteśmy dzięki życiowej energii, którą czerpiemy z naszego zakorzenienia w Bogu; oraz wzmacnia w nas wierność obr
Czytaj więcej

Droga do Emaus: wsłuchiwanie się w Słowo i gościnność serca

Obraz
Z Ewangelii według Świętego Łukasza W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z na
Czytaj więcej