Coś niecoś o Catherine de Hueck Doherty

Obiecałem wczoraj podać kilka informacji o jednej z niezwykłych postaci chrześcijańskich XX wieku, Catherine de Hueck Doherty, która wywarła ogromny wpływ na życie Mertona, ale także przywoływana jest jako niezwykły świadek wiary i prawdziwej ewangelizacji miłości przez o. Carlo Carretto, Henri'ego  Nouwena czy abp. Anthoni'ego Blooma,  wiec piszę.

Bardziej jest znana w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych, gdzie spędziła dużą część swojego życia w posłudze najbiedniejszym. Była m. in. założycielką Madonna House.

Katarzyna de Hueck Doherty (z domu Kołyszkin), urodziła się 15 sierpnia 1896 roku w Rosji, w rodzinie ziemiańskiej. Została wychowana w tradycji prawosławnej otwartej na wpływy katolicyzmu. W związku z pracą ojca w służbie dyplomatycznej, odebrała wykształcenie zarówno w Rosji ,w słynnej Szkole Księżnej Oboleńskiej w Petersburgu, jak i za granicą, w szkołach prowadzonych przez zakonnice katolickie.

W 1912 roku piętnastoletnia Katarzyna została poślubiona przez barona Borysa de Hueck. Był to początek bolesnych i tragicznych wydarzeń w jej życiu osobistym prowadzących ostatecznie do separacji i unieważnienia małżeństwa wiele lat później. Podczas I Wojny Światowej Katarzyna służyła na froncie jako pielęgniarka, a po wybuchu Rewolucji Październikowej schroniła się wraz z mężem w Finlandii, gdzie z wyroku komunistów omalże nie zginęła śmiercią głodową. Stamtąd przedostała się do Anglii, a potem do Kanady. W Anglii podjęła decyzję o wstąpieniu do Kościoła rzymskokatolickiego (1919 rok), nie wyrzekając się przy tym swojego prawosławnego dziedzictwa.

Po przyjeździe do Kanady państwo de Hueck zamieszkali w Toronto. Tu, w 1921 roku urodził się ich jedyny syn, George. Początki życia w “Nowym Świecie” nie były łatwe. Choroba męża, brak środków utrzymania, ciężka praca fizyczna nie wystarczająca na więcej niż przetrwanie w nędzy, nieufność ówczesnego społeczeństwa wobec tak zwanej “słowiańskiej emigracji”, to tylko niektóre z wielu przeciwności, jakie spotkały Katarzynę w tym czasie. Ostatecznie przyszła zmiana na lepsze. Energiczna osobowość i dramatyczne talenty Katarzyny pozwoliły jej na otrzymanie korzystnej finansowo pozycji prelegentki w znanym biurze wykładowym, podróżującym po kontynencie północnoamerykańskim ze swoimi programami kulturalno — oświatowymi.

U szczytu kariery zawodowej i materialnego dobrobytu ogarnęło ją głębokie zwątpienie w sens takiego życia. Wtedy właśnie, poprzez słowa Ewangelii, “Powstań, idź… sprzedaj wszystko, co masz… podnieś swój krzyż i naśladuj Mnie”, które zdawały pojawiać się za każdym razem kiedy otwierała Pismo Święte, usłyszała wezwanie do radykalnej zmiany życia. Po okresie zmagań i wątpliwości, posłuszna temu wezwaniu rozdała swój majątek ubogim, zabezpieczając wcześniej utrzymanie dla syna.

Za pozwoleniem i poradą biskupa diecezji zamieszkała pomiędzy biednymi w Toronto. Wkrótce zebrała się wokół niej niewielka grupa współpracowników i tak w początku lat 30-tych powstał pierwszy Friendship House (“Ośrodek Przyjaźni”). Po kilku latach otwarł on swoje placówki w wielu innych miastach (Harlem w Nowym Jorku, Chicago, i inne). Katarzyna w tym czasie, podobnie jak jej przyjaciółka Dorothy Day, była jedną z pierwszych w walce o sprawiedliwość społeczną i rasową w Ameryce Północnej. W latach 40tych, Katarzyna poślubiła Edwarda Doherty, znanego dziennikarza amerykańskiego, którego poznała w Harlemie. Ich znajomość zaczęła się kiedy Eddie, zainteresowany Friendship House postanowił opisać jego działalność na łamach nowojorskiej prasy.

17 maja 1947 roku Katarzyna i Eddie zamieszkali w Combermere, w Kanadzie, dając początek dzisiejszemu Madonna House. W krótkim czasie zaczęli dołączać inni, zostając tu pomimo trudnych warunków życia z dala od bezpieczeństwa i wygód miasta. Katarzyna przyjmowała każdego z gościnnością zapraszając do wspólnego życia — modlitwy, pracy i rekreacji. Podobnie jak w Friendship House pomagała także miejscowej ludności. Odwiedzała samotnych, pielęgnowała chorych, organizowała naukę dla dzieci i dorosłych, zbierała pieniądze, ubrania i żywność dla wszystkich potrzebujących. I tak w konkretny, prosty sposób świadczyła i uczyła o miłości Boga.

Z upływem lat zainteresowanie duchowością Madonna House wzrosło. Na zaproszenie biskupów z innych diecezji, zarówno w Kanadzie jak i poza jej granicami, zostały otwarte nowe ośrodki apostolatu. Duchowość naszej wspólnoty oparta na życiu Świętej Rodziny z Nazaretu, wywarła wpływ na wiele osób przybywających do Combermere z całego świata. Ten wpływ wciąż rośnie nawet dzisiaj.

Wizja prostego życia Ewangelią, którą Bóg obdarzył Katarzynę dociera do wielu głównie poprzez kontakt z  domami kontynuującymi jej działalność. Inni poznają ją czytając książki i publikacje opracowane na podstawie pism Katarzyny. Sama jest autorką kilku ciekawych pozycji z dziedziny życia duchowego, które także są dostępne w języku polskim.

Katarzyna Doherty zmarła 14 grudnia, 1985 roku w Combermere, w wieku 89 lat. W 1991 roku, za zgodą miejscowego biskupa w Pembroke, wszczęto jej proces beatyfikacyjny, a obecnie nadano jej tytuł “Służebnicy Bożej”.

Więcej informacji na temat samej Katarzyny Doherty i jej procesu beatyfikacyjnego można znaleźć pod adresem:

www.catherinedoherty.org