Rozmnażanie dobra

 Z Ewangelii według Świętego Mateusza

Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając z sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u Jego stóp, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się, widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. i wielbiły Boga Izraela.

Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: «Żal Mi tego tłumu! Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają, co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby ktoś nie zasłabł w drodze». Na to rzekli Mu uczniowie: «Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić tak wielki tłum?» Jezus zapytał ich: «ile macie chlebów?» Odpowiedzieli: «Siedem i parę rybek».

A gdy polecił tłumowi usiąść na ziemi, wziął siedem chlebów i ryby i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów. (Mt 15, 29-37)

Żal mi tego tłumu… Bogu żal człowieka, gdy widzi, że ten cierpi, jest głodny, że czegoś mu brakuje, co nadałoby sens jego życiu. Są braki i głody, które może zaspokoić tylko Bóg.

Ile macie chlebów?... Jezus nie pyta: Czy macie chleby? Ale pyta: Ile macie chlebów? To znaczy, że On tak patrzy, że widzi coś, czego my nie dostrzegamy. Coś, co my pomijamy, uznajemy za skąpe, niewystarczające albo nieistotne – Jemu w zupełności wystarczy. I chce na to zwrócić naszą uwagę.

Nie przez przypadek Jezus zadaje pytanie w liczbie mnogiej („macie”). Chce nam uświadomić, że wspólnota zawsze ma więcej niż pojedynczy człowiek. Prawdziwa wspólnota jest bogata przez to, że potrafi sprawić, że jej członkowie nie myślą tylko o sobie, o tym, by coś ukryć i zachować dla siebie, ale o tym, by podzielić się z innymi.

Cud dokonuje się wtedy, gdy uczniowie nie ukrywają tego, co mają i gdy dzielą się tym, służąc innym. Jezus wzmacnia te postawy swoją miłością i doprowadza do tego, że niewielka ilość zostaje pomnożona. Miłość potrafi pomnożyć niewiele, co mamy w wystarczającą a nawet przekraczającą nasze potrzeby czy oczekiwania: „pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.”

Warto dziękować Jezusowi za wspólnoty, dzięki którym możemy wzrastać i rozwijać się w naszej wierze i w naszym człowieczeństwie (między innymi za wspólnotę medytujących) i za to, że potrafimy i chcemy się dzielić tym, co mamy z innymi. Za każdym razem gdy dokonujemy świadomie takiego wyboru w miłości realizują się małe cuda w naszym życiu