Refleksja na Triduum

Dobiega końca ten niezwykły w swojej zwykłości Wielki Post. Z Bożą pomocą dotrwaliśmy do obchodów Triduum Paschalnego, aby później cieszyć się Niedzielą Zmartwychwstania. Nie ma jednak co się oszukiwać – te święta będą inne niż zwykle. Ta nie-zwykłość może być jednak dla nas szansą dobrego przeżycia Triduum, w duchu tęsknoty i wyczekiwania Zmartwychwstania.

Życzę, aby ta tęsknota a następnie jej spełnienie, które przychodzi przez łaskę, dla której nie ma żadnych przeszkód, aby nas napełnić była Waszym udziałem przez te dni.

W październiku 2019 r. Papież Franciszek przygotowując Orędzie na Wielki Post 2020 nie mógł wiedzieć, jak będzie wyglądał ten czas, nie mógł wiedzieć, że epidemia zamknie nas w domach,  uniemożliwiając fizyczny udział w niedzielnych Eucharystiach i uroczystościach Triduum. Napisał wtedy: "Nie pozwólmy, aby ten czas łaski przeminął daremnie, w zarozumiałym złudzeniu, że to my jesteśmy panami czasów i sposobów naszego nawrócenia ku Niemu". Czy udało nam się choć trochę odpowiedzieć na apel Ojca Świętego?

Można powiedzieć, że przeżyliśmy w tym roku post, jakiego nigdy dotąd nie dano nam przeżyć, który dla wielu był czasem prawdziwej próby. Był to prawdziwie wielki post od wielu doświadczeń, do których byliśmy dotąd przyzwyczajeni zarówno religijnych, duchowych, w których wcześniej uczestniczyliśmy w naszych świątyniach (jak rekolekcje, nabożeństwa wielkopostne), ale też był to post od wielu wspólnych, w tym rodzinnych spotkań i doświadczeń.

Rzeczywistość a poprzez nią Bóg po raz kolejny nas zaskakuje. Po raz kolejny pokazuje nam, jak na niewiele spraw mamy wspływ. Doświadczenie tego Wielkiego Postu raz jeszcze uświadomiło nam, że nie jesteśmy panami ani czasu, ani sposobu nawrócenia. Być może mieliśmy wiele planów, które teraz nie są już aktualne.

Najważniejsze jest jednak to, że post nigdy nie zabiera nam tego, co najważniejsze, lecz chce na przygotować do spotkania z Bogiem, który jest miłością, który tak bardzo kocha człowieka, że dla jego ocalenia nie wahał się za niego umrzeć na krzyżu.

PRAWDZIWA DUCHOWOŚĆ NIGDY NIE SKUPIA SIĘ NA TYM, CZEGO NAM BRAKUJE, ALE NA TYM, CO MOŻEMY OTRZYMAĆ OD BOGA. I w tym sensie czas tegorocznego postu i świąt wielkanocnych jest wyzwaniem dla naszego zaufania Panu Bogu

Ale to, co możemy ciągle zrobić to: nie pozwolić, aby ten czas łaski przeminął daremnie, przeżyjmy go jak najlepiej. Zostańmy w domach, wśród bliskich lub w łączności z nimi, pogłębiajmy naszą wiarę i relację z Panem Bogiem. Pozwólmy naszym sercom zatęsknić…

Z modlitwą i życzeniami pięknych i głęboko przeżytych świąt w zjednoczeniu serca z Bogiem i bliskimi. ks. Marek.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe "ja" - dar od Boga

Obraz
  Z Ewangelii według św. Jana Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 11-18). * * * Dzisiaj powraca do nas obraz, który przywołany był już w liturgii zaraz po Wielkanocy a w zasadzie dwa obrazy: Dobrego Pasterza i n...
Czytaj więcej

Zdrada

Obraz
  Z Ewangelii według Świętego Mateusza Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda». Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez...
Czytaj więcej

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności....
Czytaj więcej