Refleksja na Triduum

Dobiega końca ten niezwykły w swojej zwykłości Wielki Post. Z Bożą pomocą dotrwaliśmy do obchodów Triduum Paschalnego, aby później cieszyć się Niedzielą Zmartwychwstania. Nie ma jednak co się oszukiwać – te święta będą inne niż zwykle. Ta nie-zwykłość może być jednak dla nas szansą dobrego przeżycia Triduum, w duchu tęsknoty i wyczekiwania Zmartwychwstania.

Życzę, aby ta tęsknota a następnie jej spełnienie, które przychodzi przez łaskę, dla której nie ma żadnych przeszkód, aby nas napełnić była Waszym udziałem przez te dni.

W październiku 2019 r. Papież Franciszek przygotowując Orędzie na Wielki Post 2020 nie mógł wiedzieć, jak będzie wyglądał ten czas, nie mógł wiedzieć, że epidemia zamknie nas w domach,  uniemożliwiając fizyczny udział w niedzielnych Eucharystiach i uroczystościach Triduum. Napisał wtedy: "Nie pozwólmy, aby ten czas łaski przeminął daremnie, w zarozumiałym złudzeniu, że to my jesteśmy panami czasów i sposobów naszego nawrócenia ku Niemu". Czy udało nam się choć trochę odpowiedzieć na apel Ojca Świętego?

Można powiedzieć, że przeżyliśmy w tym roku post, jakiego nigdy dotąd nie dano nam przeżyć, który dla wielu był czasem prawdziwej próby. Był to prawdziwie wielki post od wielu doświadczeń, do których byliśmy dotąd przyzwyczajeni zarówno religijnych, duchowych, w których wcześniej uczestniczyliśmy w naszych świątyniach (jak rekolekcje, nabożeństwa wielkopostne), ale też był to post od wielu wspólnych, w tym rodzinnych spotkań i doświadczeń.

Rzeczywistość a poprzez nią Bóg po raz kolejny nas zaskakuje. Po raz kolejny pokazuje nam, jak na niewiele spraw mamy wspływ. Doświadczenie tego Wielkiego Postu raz jeszcze uświadomiło nam, że nie jesteśmy panami ani czasu, ani sposobu nawrócenia. Być może mieliśmy wiele planów, które teraz nie są już aktualne.

Najważniejsze jest jednak to, że post nigdy nie zabiera nam tego, co najważniejsze, lecz chce na przygotować do spotkania z Bogiem, który jest miłością, który tak bardzo kocha człowieka, że dla jego ocalenia nie wahał się za niego umrzeć na krzyżu.

PRAWDZIWA DUCHOWOŚĆ NIGDY NIE SKUPIA SIĘ NA TYM, CZEGO NAM BRAKUJE, ALE NA TYM, CO MOŻEMY OTRZYMAĆ OD BOGA. I w tym sensie czas tegorocznego postu i świąt wielkanocnych jest wyzwaniem dla naszego zaufania Panu Bogu

Ale to, co możemy ciągle zrobić to: nie pozwolić, aby ten czas łaski przeminął daremnie, przeżyjmy go jak najlepiej. Zostańmy w domach, wśród bliskich lub w łączności z nimi, pogłębiajmy naszą wiarę i relację z Panem Bogiem. Pozwólmy naszym sercom zatęsknić…

Z modlitwą i życzeniami pięknych i głęboko przeżytych świąt w zjednoczeniu serca z Bogiem i bliskimi. ks. Marek.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności.
Czytaj więcej

Terapeutyczny wymiar medytacji

Obraz
  Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich . (Łk 4, 38-44) W ostatnim wprowadzeniu do medytacji mówiliśmy o tzw. triadzie owoców medytacji: o tym, że medytacja odświeża więź z naszą prawdziwą jaźnią; że stwarza w nas nową jakość tego co robimy i kim jesteśmy dzięki życiowej energii, którą czerpiemy z naszego zakorzenienia w Bogu; oraz wzmacnia w nas wierność obr
Czytaj więcej

Droga do Emaus: wsłuchiwanie się w Słowo i gościnność serca

Obraz
Z Ewangelii według Świętego Łukasza W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z na
Czytaj więcej