Tęsknota za Oblubieńcem

Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im oblubieńca, a wtedy będą pościć. (Mt 9, 15)

Czy wobec tak postawionej intencji postu nie można mieć wątpliwości, czy kiedykolwiek prawdziwie pościliśmy? Najczęściej rozumiemy post, jako formę ascezy np. odmawianie sobie różnych rzeczy. Ale czy post był kiedykolwiek dla mnie tęsknotą za Chrystusem, Oblubieńcem?

Do zrozumienia tego, czym jest post z właściwą sobie intuicją prowadzi nas prorok Izajasz. Dla niego prawdziwy post umożliwia spotkanie. Ten, kto pości wyrzeka się tego, co oddziela go od Boga. W poście nie chodzi o to, aby zachwycić Boga naszymi wyrzeczeniami, czy przebłagać Go. Owszem Chrystus w pewnym momencie mówi o modlitwie umocnionej postem, jako o prawdziwym oręży wobec złego ducha.  Ale nade wszystko podejmowane praktyki wielkopostne mają jeden cel: mają nas zbliżyć do Boga. Zbliżając nas do Boga post zbliża nas również do człowieka (zarówno siebie jak i innych), niosąc mu wolność i dając schronienie. Taki post pozwala na doświadczenie życia obecności Boga.

Post jest tworzeniem przestrzeni działania Bożego Miłosierdzia. Pościć należy tam, gdzie próbuje się odebrać człowiekowi Bożą MIŁOŚĆ (tam gdzie zabrano uczniom „pana młodego”). Post przypomina o nadziei, która płynie ze świadomości, że ostatecznym powołaniem chrześcijanina jest radość wiecznego przebywania w obecności Oblubieńca. Tam, gdzie zło, grzech, niesprawiedliwość czy lęk odbierają radość, post daje odwagę, aby zmierzyć się z tym wszystkim, co obiera człowiekowi wolność i godność dziecka Bożego.

Warto postawić sobie pytanie: Co jest prawdziwą motywacją mojego postu?

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe "ja" - dar od Boga

Obraz
  Z Ewangelii według św. Jana Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 11-18). * * * Dzisiaj powraca do nas obraz, który przywołany był już w liturgii zaraz po Wielkanocy a w zasadzie dwa obrazy: Dobrego Pasterza i n...
Czytaj więcej

Zdrada

Obraz
  Z Ewangelii według Świętego Mateusza Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda». Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez...
Czytaj więcej

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności....
Czytaj więcej