Pamiętając o tych, którzy poprzedzili nas na ścieżkach medytacji (5)

W tygodniu modlitwy za zmarłych pragnę przywołać dzisiaj postać ojca Jacka Bolewskiego - jezuity, profesora teologii, dla wielu ojca duchowego i nauczyciela modlitwy medytacyjnej, jednego z pionierów dialogu międzyreligijnego w Polsce. To dzięki jego wsparciu i otwartości mogła pojawić się pierwsza w Warszawie grupa medytacji chrześcijańskiej przy kościele oo. Jezuitów na ul. Rakowieckiej, która istnieje do dzisiaj. Niektórzy pamiętają jeszcze postać ojca Jacka i organizowane przez niego sesje oraz konferencje poświęcone zarówno problematyce medytacji jak i dialogu międzyreligijnego. Przed wstąpieniem do zgromadzenia studiował fizykę. Do Towarzystwa Jezusowego wstąpił w 1970 roku, studiował m. in. we Włoszech i w Niemczech. Do 2007 r. był dziekanem Wydziału Teologii sekcji "Bobolanum" Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie, gdzie wykładał teologię dogmatyczną, filozofię przyrody, eschatologię i mariologię. Autor wielu książek, m.in. Prosta praktyka medytacji (1992), Nic jak Bóg. Postacie iluminacji Wschodu i Zachodu (1993), Sztuka u Boga. Duchowość obecna w twórczości (1998), Zająć się Ogniem. Odkrywanie duchowości ignacjańskiej (2001), Objawienie Szekspira (2002), Misterium Mądrości. Traktat sofio-mariologiczny (2012). 


182px-jacekbolewski

W książce p.t. „Inicjacja mądrości. Dla życia, duchowości, teologii”, pisał:

Poszukiwanie Mądrości wymaga drogi, która do niej prowadzi. Biblia poświadcza, że przewodniczką staje się sama Mądrość. Istotna kwestia nie dotyczy więc inicjacji "w" Mądrość, lecz inicjacji Mądrości - dzięki Niej, która tego dokonuje. Wszystko dzieje się przy Jej udziale, trzeba tylko to zauważyć: otworzyć się na Nią, dać się prowadzić. Jedną z takich dróg jest medytacja…

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności.
Czytaj więcej

Terapeutyczny wymiar medytacji

Obraz
  Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona. I prosili Go za nią. On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im. O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich. Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem. Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich . (Łk 4, 38-44) W ostatnim wprowadzeniu do medytacji mówiliśmy o tzw. triadzie owoców medytacji: o tym, że medytacja odświeża więź z naszą prawdziwą jaźnią; że stwarza w nas nową jakość tego co robimy i kim jesteśmy dzięki życiowej energii, którą czerpiemy z naszego zakorzenienia w Bogu; oraz wzmacnia w nas wierność obr
Czytaj więcej

Droga do Emaus: wsłuchiwanie się w Słowo i gościnność serca

Obraz
Z Ewangelii według Świętego Łukasza W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z na
Czytaj więcej