Wielkopostne zamyślenia c. d.

Gdybyście wierzyli Mojżeszowi, to i Mnie wierzylibyście  (J 5, 31-47)


Słowa Jezusa mogą wydawać się nam dosyć enigmatyczne, niejasne. W przeciwieństwie do Żydów, dla których przesłanie Jezusa było oczywiste. Może to znak, jak daleko odeszliśmy od słowa Bożego i od poważnego traktowania Go. Dla pobożnego Żyda słowo Boże było czymś fundamentalnym. Używając znanego dziś powiedzenia były oczywistą oczywistością, czymś bardziej realnym niż to, czego doświadczali każdego dnia. To bowiem czego doświadczali mogło być iluzją, mogło być podszyte emocjami, wykrzywione przez ludzki sposób patrzenia, ale słowo Boże nigdy. Dlatego na nim można było się oprzeć bez reszty, zaufać mu bez zastrzeżeń.


Dlatego to, co Pismo Święte mówiło o Mesjaszu, który miał nadejść dla Żyda było bezdyskusyjne. Podobnie wyraźnym znakiem mesjańskim były dokonywane przez Jezusa cuda. W końcu to właśnie Pisma mówiły o konkretnych znakach, po których będzie można bezbłędnie Go rozpoznać. Wspomnienie Mojżesza w dzisiejszej Ewangelii odwołuje się do obietnicy, którą otrzymał on od Boga w Księdze Powtórzonego Prawa (por. Pwt 18,18). A obietnica Boga była zawsze niezawodna.


Najważniejszym przesłaniem dzisiejszej Ewangelii jest to, że słowa i czyny Jezusa potwierdzają świadectwo, jakie o Nim daje Ojciec. Boże słowo nie tylko zapowiada Mesjasza. Ono jest wypowiedzianą obietnicą, czyli wypowiedzianą miłością. Zapowiedź Mesjasza jest jak przysięga, którą składa Bóg człowiekowi, chcąc w niej zawrzeć cała swoją miłość do niego i wzbudzić poczucie Bożej troski i odpowiedzialności, za człowieka, którego stworzył.


Dzisiejsza Ewangelia przestrzega też przed dwiema postawami, które utrudniają, czy wręcz uniemożliwiają spotkanie Boga w Jego słowie. Pierwsza to postawa zniecierpliwienia. Druga postawa to ciągłe badanie, analizowanie, próbę zrozumienia słowa Bożego jedynie umysłem a nie sercem. Zakłada ona pewność, że uda się nam odkryć prawdę, która bardziej przypomina receptę na wieczną szczęśliwość niż doprowadzi nas do spotkania z Bogiem.


Zobaczmy, z jaką miłością w dzisiejszej Ewangelii Jezus wypowiada się o Ojcu. Czy mówienie i myślenie o Boga w taki sposób jest także naszym udziałem? Jeśli nie, to jak mamy być Jego wiarygodnymi świadkami?


Warto też dostrzec, z jaką determinacją Jezus walczy, aby dotrzeć do serc słuchających Go, po to, aby ten dialog ostatecznie doprowadził ich do prawdziwej wiary. Dziękujmy za tę pełną miłości determinacje Boga, z jaka walczy On o serce każdego człowieka.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawdziwe "ja" - dar od Boga

Obraz
  Z Ewangelii według św. Jana Jezus powiedział: „Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca” (J 10, 11-18). * * * Dzisiaj powraca do nas obraz, który przywołany był już w liturgii zaraz po Wielkanocy a w zasadzie dwa obrazy: Dobrego Pasterza i n...
Czytaj więcej

Zdrada

Obraz
  Z Ewangelii według Świętego Mateusza Jeden z Dwunastu, imieniem Judasz Iskariota, udał się do arcykapłanów i rzekł: «Co chcecie mi dać, a ja wam Go wydam?» A oni wyznaczyli mu trzydzieści srebrników. Odtąd szukał sposobności, żeby Go wydać. W pierwszy dzień Przaśników przystąpili do Jezusa uczniowie i zapytali Go: «Gdzie chcesz, żebyśmy Ci przygotowali spożywanie Paschy?» On odrzekł: «Idźcie do miasta, do znanego nam człowieka i powiedzcie mu: „Nauczyciel mówi: Czas mój jest bliski; u ciebie urządzam Paschę z moimi uczniami”». Uczniowie uczynili tak, jak im polecił Jezus, i przygotowali Paschę. Z nastaniem wieczoru zajął miejsce u stołu razem z dwunastu uczniami. A gdy jedli, rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie wyda». Bardzo tym zasmuceni, zaczęli pytać jeden przez drugiego: «Chyba nie ja, Panie?» On zaś odpowiedział: «Ten, który ze Mną rękę zanurzył w misie, ten Mnie wyda. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez...
Czytaj więcej

Przyjść do Jezusa

Obraz
  Jezus powiedział do ludu: "Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. Powiedziałem wam jednak: Widzieliście Mnie, a przecież nie wierzycie. Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał. Jest wolą Tego, który Mnie posłał, abym nic nie stracił z tego wszystkiego, co Mi dał, ale żebym to wskrzesił w dniu ostatecznym. To bowiem jest wolą Ojca mego, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne. A Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym . (J 6, 35-40) [caption id="attachment_7358" align="aligncenter" width="600"] Ewangelia Jana 6,37. II. GRZECH, KTÓREGO NIE MOŻNA WYBACZYĆ (cd) Jednak obietnica Pisma Świętego brzmi: „Tego, który do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz Ewangelia Jana 6,37. To stwierdzenie nie ma daty ważności....
Czytaj więcej